oorlogszuchtig

Dutch

Etymology

From oorlogszucht (“belligerence”) +‎ -ig.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌoːr.lɔxˈsʏx.təx/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: oor‧logs‧zuch‧tig

Adjective

oorlogszuchtig (comparative oorlogszuchtiger, superlative oorlogszuchtigst)

1. militant, belligerent

Declension

Declension of oorlogszuchtig
uninflected	oorlogszuchtig
inflected	oorlogszuchtige
comparative	oorlogszuchtiger
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		oorlogszuchtig	oorlogszuchtiger	het oorlogszuchtigst het oorlogszuchtigste
indefinite	m./f. sing.	oorlogszuchtige	oorlogszuchtigere	oorlogszuchtigste
	n. sing.	oorlogszuchtig	oorlogszuchtiger	oorlogszuchtigste
	plural	oorlogszuchtige	oorlogszuchtigere	oorlogszuchtigste
definite		oorlogszuchtige	oorlogszuchtigere	oorlogszuchtigste
partitive		oorlogszuchtigs	oorlogszuchtigers	—

Derived terms

• oorlogszuchtigheid