openbloeien

Dutch

Etymology

From open (“open”) +‎ bloeien (“to blossom”).

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

openbloeien

1. bloom
2. flower (to put forth blooms)

Conjugation

Conjugation of openbloeien (weak, separable)
infinitive	openbloeien
past singular	bloeide open
past participle	opengebloeid
infinitive	openbloeien
gerund	openbloeien n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	bloei open	bloeide open	openbloei	openbloeide
2nd person sing. (jij)	bloeit open, bloei open2	bloeide open	openbloeit	openbloeide
2nd person sing. (u)	bloeit open	bloeide open	openbloeit	openbloeide
2nd person sing. (gij)	bloeit open	bloeide open	openbloeit	openbloeide
3rd person singular	bloeit open	bloeide open	openbloeit	openbloeide
plural	bloeien open	bloeiden open	openbloeien	openbloeiden
subjunctive sing.1	bloeie open	bloeide open	openbloeie	openbloeide
subjunctive plur.1	bloeien open	bloeiden open	openbloeien	openbloeiden
imperative sing.	bloei open
imperative plur.1	bloeit open
participles	openbloeiend	opengebloeid
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

• bloeien open