opgeilen

Dutch

Etymology

From geil +‎ op- -en.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

opgeilen

1. (transitive) to make horny

Conjugation

Conjugation of opgeilen (weak, separable)
infinitive	opgeilen
past singular	geilde op
past participle	opgegeild
infinitive	opgeilen
gerund	opgeilen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	geil op	geilde op	opgeil	opgeilde
2nd person sing. (jij)	geilt op, geil op2	geilde op	opgeilt	opgeilde
2nd person sing. (u)	geilt op	geilde op	opgeilt	opgeilde
2nd person sing. (gij)	geilt op	geilde op	opgeilt	opgeilde
3rd person singular	geilt op	geilde op	opgeilt	opgeilde
plural	geilen op	geilden op	opgeilen	opgeilden
subjunctive sing.1	geile op	geilde op	opgeile	opgeilde
subjunctive plur.1	geilen op	geilden op	opgeilen	opgeilden
imperative sing.	geil op
imperative plur.1	geilt op
participles	opgeilend	opgegeild
1) Archaic. 2) In case of inversion.