Abdulrazak Gurnah
| Abdulrazak Gurnah | |||||
|---|---|---|---|---|---|
Nobel-premiito 
| |||||
| |||||
| Persona informo | |||||
| Abdulrazak Gurnah Abdulrazak Gurnah عبد الرزاق سالم قرنح | |||||
| Naskonomo | Abdulrazak Gurnah | ||||
| Naskiĝo | 20-an de decembro 1948 (75-jaraĝa) en Zanzibaro (urbo), Zanzibaro,  Tanzanio
| ||||
| Lingvoj | angla • svahila vd | ||||
| Ŝtataneco | Unuiĝinta Reĝlando (Britio) Tanzanio  vd
| ||||
| Alma mater | Universitato de Kent - doktoro de filozofio Universitato de Londono vd
| ||||
| Profesio | |||||
| Okupo | romanisto redaktoro prozisto universitata instruisto verkisto vd
| ||||
| Laborkampo | Postkolonia literaturo, literatura aktiveco kaj redaktado vd
| ||||
| Aktiva dum | 1987– vd | ||||
| Verkado | |||||
| Verkoj | Desertion ❦ Paradise ❦ Gravel Heart ❦ By the Sea ❦ The Last Gift ❦ Pilgrims Way ❦ Admiring Silence ❦ Dottie ❦ Memory of Departure vd | ||||
| |||||
| |||||
| |||||
| vd | Fonto: Vikidatumoj | ||||
Abdulrazak GURNAH (naskiĝis en 1948 en Zanzibaro)[1] estas tanzania romanverkisto loĝanta en la Unuiĝinta Reĝlando, kiu gajnis la Nobel-premion pri literaturo por 2021.
Gurnah naskiĝis sur la insulo Zanzibaro (nun parto de Tanzanio) en Afriko, kaj en 1968 translokiĝis al Britio kiel studento, evitante la persekutadon de arabaj civitanoj en Zanzibaro, kiu komencis sekvi la Zanzibaran revolucion.
Komence de la 1980-aj jaroj li ekinstruis en Universitato Keno en Niĝerio, kaj poste doktoriĝis en Kent University. Li servis kiel profesoro kaj administris la magistrajn studojn en la angla fako de la Universitato de Kent ĝis sia emeritiĝo. Lia ĉefa akademia intereso estas en postkolonia verkado kaj en konversacioj rilataj al koloniismo, kun emfazo al Afriko, Karibio kaj Barato.
Paralele kun sia laboro en la akademio, li komencis verki beletron kaj redakti antologiojn de afrika literaturo. Dum la jaroj li verkis dek romanojn kaj unu kolekton de noveloj, traktantaj ĉefe orientan Afrikon. La plej famaj el liaj romanoj estas «Paradise» (1994), kiu estis kandidato por la Premio Booker kaj la Premio Whitbread, «Desertion» (2005), kaj «By the Sea» (2001), kiu estis listigita por la Premio Booker kaj antaŭ-elektita por la Premio Los Angeles Times.[1][2]
En 2021 li ricevis la Nobel-premion pri literaturo pro "Lia senkompromisa kaj kompata zorgo pri la efikoj de koloniismo sur la sorto de rifuĝintoj en la renkonto inter kulturoj kaj kontinentoj ".
Publikaĵoj (elektitaj)
[redakti | redakti fonton]Romanoj[3]
- Memory of Departure (1987)
- Pilgrims Way (1988)
- Dottie (1990)
- Paradise (1994)
- Admiring Silence (1996)
- By the Sea (2001)
- Desertion (2005)
- The Last Gift (2011)
- Gravel Heart (2017)
Mallongaj rakontoj
- My Mother Lived on a Farm in Africa (2006)
Referencoj
[redakti | redakti fonton]- ↑ 1,0 1,1 Abdulrazak Gurnah - Literature | British Council. Alirita: 22 majo 2020
- ↑ Abdulrazak Gurnah - Wasafiri Magazine Arkivigite je 2019-08-03 per la retarkivo Wayback Machine. Alirita: 22 majo 2020
- ↑ Libroj de Abdulrazak Gurnah. Alirita: 22a de majo 2020
Literaturo
[redakti | redakti fonton](eo) Itala Vivan, Abdulrazak Gurnah: la historioj rabitaj al la silento, Literatura Foiro, n-ro 314, decembro 2021, paĝoj 335-338
Eksteraj ligiloj
[redakti | redakti fonton]
| ||||||