Mesalino

Postenoj
Postenoj	nereĝanta imperiestrino (41 dC–48 dC) vd

**Mesalino**
Mesalino
	Mesalino portanta Britanikon, (marmoro, Muzeo Luvro). Tiu statuo estus inspirita de la grupo de Cefisodoto la Maljuna Eireneo portanta Plutos.
Persona informo
	Valeria Messalina
Naskiĝo	25; en Romo
Morto	48; en Gardens of Lucullus
Mortis pro	Mortpuno vd
Mortis per	Senkapigo vd
Ŝtataneco	Roma regno vd
Familio
Dinastio	Julia-Klaŭdia dinastio vd
Patro	Marcus Valerius Messalla Barbatus (en) vd
Patrino	Domitia Lepida Minor (en) vd
Gefratoj	Marcus Valerius Messala Corvinus (en) , Faustus Cornelius Sulla Felix (en) kaj Marcus Junius Silanus (en) vd
Edz(in)o	Gaius Silius (mul) (48 dC–); Klaŭdio (38 dC–) vd
Amkunulo	Decius Calpurnius (en) ; Sabinus (en) vd
Infanoj	Claudia Octavia (en) ; ( Klaŭdio); Britaniko; ( Klaŭdio) vd
Profesio
Okupo	politikisto vd
Postenoj
Postenoj	nereĝanta imperiestrino (41 dC–48 dC) vd
vd	Fonto: Vikidatumoj
	v • d • r

Valeria Mesalina (25 – 48) estis la tria edzino de la romia imperiestro Klaŭdio kaj patrino de Britaniko. Ŝia skandala konduto kaj senlima senhontemo okazigis ŝian perdon. Supozita kiel komplotinto kontraŭ la imperiestro, ŝi estis ekzekutita en la jaro 48.

En arto

Mesalino estis temo de multnombraj verkoj, kaj literaturaj kaj muzikaj aŭ en vidaj artoj.^[1]

Nathanael Richards, The Tragedy of Messalina, Empress of Rome (1640)
Francesco Solimena, Morte di Messalina, oleo sur tolo, 1708 ;
Alfred Jarry, Messaline (1900), reeldono A Rebours 2002 ;
Nonce Casanova, Messaline (1902), Lyon, Éditions Palimpseste, 2008 ;
Félicien Champsaur, L’Orgie latine, Fasquelle, 1903, antikva romano ilustraciita de Auguste Leroux; reeldonita en februaro 2013 ĉe Le Vampire Actif.
Robert Graves, I, Claudius, 1934
Mélanie Quentin, Messaline (2000), skulptaĵo.
Jacqueline Dauxois, Messaline, Paris, Pygmalion/Gérard Watelet, 2002; ISBN 2-85704-751-7

Referencoj

↑ Vidu ekzemple partan liston ĉe: Jean-Noël Castorio Messaline, la putain impériale, annexe IV, p. 417-422, « La postérité de Messaline dans les Arts et la Littérature ».

Bibliografio

Jean-Noël Castorio, Messaline, la putain impériale, biografio Payot, januaro 2015, ISBN 978-2-228-91177-1
Antonio Dominguez Leiva, Messaline, impératrice et putain. Généalogie d'un mythe sexuel, Dijon, éditions Le Murmure, 2014. ISBN 978-2-915099-81-2 Arkivigite je 2014-10-30 per la retarkivo Wayback Machine
Pierre Grimal, L'Amour à Rome, Petite Bibliothèque Payot, 1995 ;
Barbara Levick, Claude, Infolio, Golion, 2002 ;
Gérard Minaud, Les vies de 12 femmes d’empereur romain - Devoirs, Intrigues & Voluptés , Paris, L’Harmattan, 2012, ch. 2, La vie de Messaline, femme de Claude, p. 39-64.
Dina Sahyouni, « Le pouvoir critique des modèles féminins dans les Mémoires secrets : le cas de Messaline », in Le règne de la critique. L’imaginaire culturel des Mémoires secrets, direkto de Christophe Cave, Paris, Honoré Champion, 2010, paĝo.
Catherine Salles, Les Bas-fonds de l'Antiquité, Petite Bibliothèque Payot 1995.
Paul Veyne, La Société romaine, Points Histoire, Éditions du Seuil, 1991

Eksteraj ligiloj

Mesalino en la Vikimedia Komunejo (Multrimedaj datumoj)
Kategorio Mesalino en la Vikimedia Komunejo (Multrimedaj datumoj)

Kasjo Diono, Histoire romaine, livre 60
Jean-Yves Mitton, Messalina

Bibliotekoj

[1] Vidu ekzemple partan liston ĉe: Jean-Noël Castorio Messaline, la putain impériale, annexe IV, p. 417-422, « La postérité de Messaline dans les Arts et la Littérature ».

[1]