Caín
Caín | |
pronunciación (AFI) | [kaˈin] |
silabación | ca-ín1 |
acentuación | aguda |
longitud silábica | bisílaba |
rima | in |
Etimología
[editar]Del hebreo קין.
Sustantivo propio
[editar]- 1
- Nombre de pila de varón
- Uso: poco usado
Locuciones
[editar]- pasar las de Caín: pasar muchas dificultades
- ser más malo que Caín: ser muy malo
Información adicional
[editar]- Derivado: cainita.
Véase también
[editar]Traducciones
[editar]
|
Caín | |
central (AFI) | [kəˈin] |
valenciano (AFI) | [kaˈin] |
baleárico (AFI) | [kəˈin] |
acentuación | aguda |
longitud silábica | bisílaba |
rima | in |
Etimología
[editar]Del hebreo קין.
Sustantivo propio
[editar]- 1
- Caín.
Variante de Caïn
Occitano
[editar]Caín | |
pronunciación | falta agregar |
Etimología
[editar]Del hebreo קין.
Sustantivo propio
[editar]- 1
- Caín.
Referencias y notas
[editar]- ↑ Dos vocales seguidas no pueden separarse nunca a final de línea, formen diptongo, triptongo o hiato. Para palabras con h intercalada, se actuará como si esta letra muda no existiese. Quedan exceptuadas de esta consideración las palabras compuestas. Más información.