Jean Ray
Jean Ray | |
---|---|
Bizitza | |
Jaiotzako izen-deiturak | Raymond Jean Marie De Kremer |
Jaiotza | Gante, 1887ko uztailaren 8a |
Herrialdea | Belgika |
Heriotza | Gante, 1964ko irailaren 17a (77 urte) |
Familia | |
Familia | ikusi
|
Hezkuntza | |
Hizkuntzak | frantsesa nederlandera |
Jarduerak | |
Jarduerak | idazlea, gidoilaria, kazetaria, haur literaturaren idazlea, komiki gidoilaria, ipuin-kontalaria eta eleberrigilea |
Enplegatzailea(k) | Zonneland (en) Q125738883 |
Lan nabarmenak | ikusi
|
Jasotako sariak | ikusi
|
Izengoitia(k) | Raymond de Cremer, Raymond Jean Marie de Kremer, Raymond Jean Marie De Kremer, Jean Raymond De Kremer, Raymond De Cremer, Jean Raymond de Kremer eta John Flanders |
Genero artistikoa | merveilleux scientifique (en) Fikzio espekulatiboa eleberria kontakizun laburra abentura-nobela crime fiction (en) |
jeanray.be | |
Jean Ray, Jean Raymond Marie de Kremer egilearen ezizen ezagunena, (1887ko uztailaren 8a - 1964ko irailaren 17a), beldurrezko eta fantasiazko kontakizunen idazle belgikarra. Bere bizitza etengabeko abentura izan zen. 6 urteko kartzela-zigorra ezarri zioten desfalkoagatik (bi urte egin zituela askatu zuten), eta 16 urte zituela, Magallanes itsasartetik Txilera zihoan belaontzi alemaniar batean ontziratu zen. Zazpi itsasoetan nabigatu zuen 20 bat urtez, eta, gainera, arma eta alkohol trafikatzailea izan zen, AEBko Lege lehorraren garaian Rum Row zelakoaren parte izanik. Frantsesez eta Nederlanderaz idatzi zuen.
Obrak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Hainbat izengoiti erabili zituen eta, edizioen eta berrerabilpenen arabera, bat edo beste izena jartzen zuen. Frantsesez ezaguna da neurri handi batean literatura fantastikoan egin zituen laneei esker. Esparru horretan maisu bat zen. Gazteentzako ere asko idatzi zuen.
Bere lanek, batez ere, mamuen eta izakia misteriotsuen istorioak dira. Beldurra da haien motor nagusia. Bere idazkera barrokoak asko zor dio XVIII. mendeko eleberri gotiko ingelesari.
Jean Ray izengoitiarekin
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- 1925 : Les Contes du whisky
- 1929-1938 : Les Aventures de Harry Dickson, eleberri laburrak (Marabout éditions, 16 liburuki - Librairie des champs Élysées 9 liburuki - Osoa, 21 liburuki Néo éditions argitaletxean (1984-1986) La Guillotine ensorcelée eta Le Mystérieux retardataire Lefrancq éditions, 1993.
- 1932 : Jack de minuit (Lefrancq 1991) René Folleten marrazkiak
- 1932 : La Croisière des ombres Editons Néo
- 1942 : Le Grand Nocturne
- 1943 : Les Cercles de l'épouvante
- 1943 : Malpertuis (Présence du futur, 1954 - Marabout, 1962)
- 1943 : La Cité de l'indicible peur (Marabout, 1965)
- 1944 : Les Derniers Contes de Canterbury (Marabout, 1963)
- 1947 : Le Livre des fantômes (Éd. Néo)
- 1947 : La Gerbe noire (Éd. Néo) antologia
- 1947 : La Choucroute
- 1961 : Les 25 Meilleures Histoires noires et fantastiques (Marabout)
- 1964 : Saint-Judas-de-la-nuit
- 1964 : Les Contes noirs du golf (Marabout, 1964) (Éd. Néo)
- 1964 : Le Carrousel des maléfices (Marabout, 1964) (Éd. Néo)
- 1982 : Visages et choses crépusculaires (Éd. Néo)
- 1992 : Les Joyeux Contes d'Ingoldsby (Lefrancq) René Folleten marrazkiak
- 1996 : Les Histoires étranges de la Biloque (Lefrancq)
John Flanders izenarekin
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- Bestiaire fantastique ([Éd. Marabout)
- Visions nocturnes (Éd. Néo)
- Visions infernales (Éd. Néo)
- La Malédiction de Machrood (Éd. Néo)
- La Neuvaine d'épouvante (Éd. Néo)
- La Brume verte (Éd. Néo)
- Les Feux follets de Satan (Éd. Néo)
- Les Contes du Fulmar (Éd. Néo)
- L'Île noire (Éd. Néo)
- La Nef des bourreaux (Éd. Néo)
- Le Monstre de Borough (Casterman)
- 1985 : Edmund Bell : L'Élève invisible (Lefrancq) René Folleten marrazkiak
- 1987 : Edmund Bell : L'Ombre rouge (Lefrancq) René Folleten marrazkiak
Pseudonimoak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Egileak 9300 narrazio eta 5000 erreportaia idatzi zituen. Horietan izengoiti asko erabili zituen. Hona hemen batzuk: Abrosius, Acker, Newton Baralong, B. Bachelor, Alix R. Bantam, Leslie Bram-Westlock, Gérard Bryne, Philip Clayson Jr, Martin J. Cross, Alphonse Denouwe, Eustache Gill-Banks, Lizzie Hattle, Telka-G. Haigh, W. Morton Haigh, Larssen Hegel, Warton Hepburns, Benjamin Herscher, Fritz Ichauson, Sidney Irving, W. W. Kolman, Lower Ritchard, John S. Meril, Marius Motin, Matt O’Monroy, Beryl Orths, William Preston, Werner Price, John M. Ray, John R. Ray, King Ray, Harold D. Raynes, Walt Reeves, Axel Reiss, Baldwin Ross-Marden, Alice Sauton, John Sailor, Sedgemoor, Richard Sherman-Wheel, Harry V. Smiles, J. White Stewart, R. M. Temple, S. Tombs, Reginald Turner, J. Terrence Vannes, Gustave Vigoureux, Harry D. Whale, Philip Waters Jr, Ethel M. Wright, Albin D. Young.[1]
Jean Ray zineman
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Rayren lanak zinemara sarritan eraman izan dira:
- 1964 : La Cité de l'indicible peur. Zuzendaria Jean-Pierre Mocky, Frantzian egina Bourvil eta Francis Blanche aktoreekin.
- 1965 : L'Homme qui osa. Zuzendaria Jean Delire. Jacques Brelen agertzearekin.
- 1966 : La Choucroute. Zuzendaria Jean Delire.
- 1967 : La Maison des cigognes. Zuzendaria Émile-Georges De Meyst. Jacques Brelen agertzearekin.
- 1967 : Ultra je t'aime. Zuzendaria Patrick Ledoux. Jacques Brelen agertzearekin.
- 1967 : Les Gardiens. Zuzendaria Christian Mesnil. Jacques Brelen agertzearekin.
- 1968 : Trois étranges histoires. Zuzendaria Jean Delire. Jean Delirek bi atal egin zituen: La Choucroute (1966) eta L'Homme qui osa (1965); Thomas Owenek, bestetik, La Princesse vous demande (1967).
- 1971 : Malpertuis. Zuzendaria Harry Kumel. Aktoreak Mathieu Carrière, Orson Welles, Michel Bouquet, Dora van der Groen eta Sylvie Vartan. Kreditoetan azaltzen ez den Johnny Hallydayk agerpen txiki bat du.
Erreferentziak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- ↑ Livre Savoirs et littérature Volume 2 Daniel Minary Presses universitaires franc-comtoises, préambule, page 215, 1997