PCM
Pultsu-kodetuzko modulazioa (MIC o PCM Pulse Code Modulation ingelesezko sigletatik) seinale analogikoak bit multzo batean bihurtzean datza.
Lehenengo irudian, pultsu-kodetuzko modulazioa erabiltzen duen elementuen sistema agertzen da. Sinplifikatzeko 3 kanalen transmiziorako erabiltzen diren elementuak bakarrik agertzen dira.
1. Irudia.- Elementuen antolamendua PCM sistema batean
2. irudian uhinen formak ditugu lehenengo irudiko zenbait puntutan.
2.Irudia- uhin formak, PCM sistema bateko zenbait puntutan
PCM-ko etapa desberdinak jarraian zehazten dira.
Laginketa
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Segundoko n aldiz seinalearen baloreko laginak hartzean datza. Horrela, segundo batean n tentsio maila izango ditugu.
Horrela, lehenengo irudiko sisteman, sarrerako kanaletan a, b eta c seinaleak aplikatuko ditugu (2.irudia), laginaren ondoren uhinaren forma lortzen dugu.
Ahotsezko kanal telefoniko batentzat nahikoa da segundoko 8000 lagin hartzea edo 125
Kasu honetan laginketaren maiztasuna 8KHz-koa denez (periodoa 125
Laginen arteko bereizketa denbora (125
Kuantifikazioa
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Horregatik, kuantifikazioan, laginketan lortutako tentsio nibel bakoitzari balio diskretu bana esleitzen zaio. Laginek infinitu balio har ditzaketenez ahotsaren gamaren intentsitatean (gama hau telefonoetan 60 dB-koa da gutxi gorabehera), prozesua arintzeko aurretik zehaztutako baloreetara gehien hurbiltzen den balio hartzen da.
Kodifikazioa
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Kodifikazioan, kuantifikazio nibel bakoitzari kodigo bitar desberdin bat esleitzen zaio. Horrela, jadanik seinalea kodifikatuta dugu trasmititzeko prest. Uhinaren forma 2.F irudian agertzen dena da.
Telefofnoetan, 4KHz-ko banda zabalera duen ahotsezko seinale analogikoa, 64Kbps-ko seinale digital batean bilakatzen da. Telefonoetan, 31 seinal baino gehiagoko laginak tarteka daitezke. Hau horrela izanik, 32x64000= 2048000bps transmititzen dira.
Seinale analogikoaren berreskurapena
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Onarpenean alderantzizko prozesua egiten da eta birmoldatutako seinalea jatorrizko (a), (b) eta (c)-ren itxura hartuko du, nahiz eta zenbatze prozesuan, laginen balio kuantikoen biribiltzeagatik, kuantifikazio zarata bezala azagutzen den bihurdura gertatzen den. Sistema normalizatuen tarteak aukeratzeko modua bihurdura horiek ahalik eta gehien minimizatzea izan da. Honela berreskuratutako seinaleak jatorrizkoen ia berberak dira.