(Translated by https://www.hiragana.jp/)
Teresita Aguilar - Wikipedia, entziklopedia askea. Edukira joan

Teresita Aguilar

Wikipedia, Entziklopedia askea
Teresita Aguilar
Bizitza
JaiotzaAtenas (en) Itzuli1933ko urtarrilaren 1a
Herrialdea Costa Rica
Heriotza2020ko urriaren 8a (87 urte)
Jarduerak
Jarduerakzirujaua, dentista, irakaslea eta idazlea

Teresita Aguilar Mirambell (Atenas, Costa Rica, 1933ko urtarrilaren 1a - 2020ko urriaren 8a) Costa Ricako zirujaua, irakaslea eta biologoa izan zen.

Esparru akademikoa

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Gizarte segurantzako masterra zuen eta zientzia irakaslea zen. José Joaquín Aguilar Monge eta Alice Mirambell Umañaren alaba zen. Hezkuntza plangintzari eta ikerketari, komunitate antolaketari eta gizarte segurantzari buruzko argitalpen anitzen egilea izan zen, diputatua 2005-2006 bitartean, Herritarren Ekintza Alderdiko idazkaria 2006-2009, Costa Ricako Idazleen Elkarteko presidenteordea 2010-2012 artean. Horrez gain, Club 7 Mujeres Profesionales y de Negocios BPW-ko Nazioarteko Gaietarako idazkaria izan zen 2010 eta 2013 artean. Grito de Mujer Jaialdiko koordinatzaile ofiziala, Santa Ana, 2014, Magisterio Nazionaleko Pentsioen eta Erretiroen Batzordeko presidentea eta zuzendaria, eta Gizarte Segurantzari buruzko Iberoamerikar Konferentziako Batzorde Betearazleko (CPISS) kidea. ).

2018ko maiatzaren 28tik eta hil zen egunera arte, Adineko Pertsonen Kontseilu Nazionaleko (CONAPAM) Gobernu Batzordeko presidentea izan zen.

  • "Soy mujer". Editorial EDUCA, 1990.
  • "Tú y yo". Editorial Mirambell, 1994. Zilarrezko Botija sariaren irabazlea.
  • Dueñas, Palentzia, Espainia 1992.
  • "Voces comunes". Mirambell Editoriala, 2003.
  • "Soy la otra mujer". Mirambell Editoriala, 2003.
  • "Tú y yo". Mirambell Editoriala, 2003. Bigarren edizioa.
  • "Metáforas de hierro". Editorial Mirambell, 2008.
  • "La mujer renacida". Editorial Mirambell. 2014.
  • "Celebremos la Vida" Bizitzaren testigantza "Minbizia duzu" esaldia entzun ondoren: Editorial Mirambell, 2012.
  • "Entre el cielo y el Mar" ipuinak, 2014.

Bizitza pertsonala

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

2004ko abuztuaren 3an, eskuineko aldean sabelaldean izandako min larriak eragin zuen seme-alabetako bik eraman izatea Cima ospitalera, Santa Anan etxetik hurbilen zegoenera, eta ordu gutxitan obulutegiko minbizia diagnostikatu zioten. 2004ko abuztuaren 3tik 12ra Teresitak berehalako ebakuntza diagnostikoari egin zion. "Ez dut ezer pentsatzen, anestesiatuta jarraituko banu bezala nago: beldurrik gabe, negarrik gabe, kexarik edo barkamenik gabe". Hala idatzi du bere liburuan, ¡Celebremos la vida! 2012an argitaratua eta obarioko minbiziaren aurkako borrokari buruzko testigantza kontatzera dedikatua. Gaixotasuna gainditu zuen eta 2012az geroztik, obulutegiko minbiziari aurre egiteko programa hasi zuen Costa Rican. 2020ko urriaren 8an, 87 urte zituela hil zen, bere heriotzaren arrazoiak agerian utzi gabe.