Xilofagia

Xilofagia^[1] (grezieraz: ξυλοφάγος, xulophagos "zur-jalea"; ξύλον, xulon, "zur" eta φふぁいαあるふぁγがんまεいぷしろんῖνにゅー, phagein, "jatea" hitzetatik eratorria) ekologian erabilitako terminoa da, zura jaten kontsumitzaile primarioen elikadura-ohiturak deskribatzen dituena. Sapro-xilofago edo saproxiliko esaten zaie hildako egurra besterik jaten ez duten animaliei,^[2] eta baita beren bizi zikloaren zati batean hilda edo deskonposatzen ari den egurraren mende daudenei.^[3]

Intsektu askok zura erasotzen dute, zura zein egoeratan dagoen arabera: espezie gutxi batzuek zuhaitza zutik dagoenean, beste askoz gehiagok basoan moztu edo erori ondorengo enborretan eta batzuk dagoeneko erabili den zur lehorrean. Intsektu helduek zur barnean erruten dute eta larbak bertan garatzen dira osagaiak janez, gehienetan onddoek eta bakterioek aurre-hondatutako zuran. Bere garapenaren azken etapan, larba heldu bihurtzen da eta bere habitata uzten du ugaltzeko. Orduan zulatzen du intsektuak erasotako zuran ikusten den irteera-zuloa.

Zur lehorra zulatzen duten intsektuen artean hauek daude^[4]: Hylotrupes, Lyctus, pipiak eta termitak.

Erreferentziak

↑ Xilofago. Euskalterm, euskadi.eus (Noiz kontsultatua: 2019-11-1).
↑ Lapaza Rodriguez, Jokin; Mendez, Manuel; Salaberria de Miguel, Eneko. Kakalardoak, basoko berriemaileak. Elhuyar aldizkaria, 2005/04/01, CC-BY-SA-3.0, aldizkaria.elhuyar.eus (Noiz kontsultatua: 2019-11-1).
↑ Zuhaitz motzak Life programa. ec.europa.eu (Noiz kontsultatua: 2019-11-7).
↑ (Frantsesez) C. Hazard, J.-P. Barette eta J. Mayer. (1996). Mémotech Bois et Matériaux Associés. Paris: Éditions Casteilla, 455 or. ISBN 2-7135-1645-5..

Ikus, gainera

Kanpo estekak

Datuak: Q1851532

Artikulu hau zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz.

[1] Xilofago. Euskalterm, euskadi.eus (Noiz kontsultatua: 2019-11-1).

[2] Lapaza Rodriguez, Jokin; Mendez, Manuel; Salaberria de Miguel, Eneko. Kakalardoak, basoko berriemaileak. Elhuyar aldizkaria, 2005/04/01, CC-BY-SA-3.0, aldizkaria.elhuyar.eus (Noiz kontsultatua: 2019-11-1).

[3] Zuhaitz motzak Life programa. ec.europa.eu (Noiz kontsultatua: 2019-11-7).

[4] (Frantsesez) C. Hazard, J.-P. Barette eta J. Mayer. (1996). Mémotech Bois et Matériaux Associés. Paris: Éditions Casteilla, 455 or. ISBN 2-7135-1645-5..

[1]

[2]

[3]

[4]