Dialeutu eólicu
El eólicu era dialeutu el griegu palrau ena zona nororiental los antíguus territórius elenus i al norti la costa minorasiática i en Lesbu.
Domiñus
[Edital | Editá'l códigu]Enantis la llegá los hónius a la costa anatólia, los eólius se bian destendiu dendi Tessália hata pa Lesbu, Quiu, Esmirna i las Clazómenas, pal sigru IX e. C., hincandu la su palra i costumbris. La huerça destus sítius esprimentarun una contaminación con el hóniu que sedria el dialeutu griegu predominanti nel Eheu i ena costa anatólia, ecetuandu Tessália, nel continenti. Allina conselvó rasgus arcaizantis que se perdierun enas islas u en Ásia. Hunta el Ática, ena zona beócia se destendió tamién el eólicu, que queó cumu encravi lingüísticu entri palrantis hónicus i dóricus.
Desti heitu, los tres prencipalis sugrupus dialeutalis enos que se devii el eólicu son el tessáliu, el beóciu i el lésbiu, huendu los dos primerus continentalis. Foneticamenti dessistin angunas deferéncias entri el eólicu continental i el isleñu. El tessáliu es mas arcaicu i conselva sin assibilal el grupu –
Eolismus se topan en Omeru i puetas qu'escrebierun nesti dialeutu huerun Safu u Alceu.
Rasgus fonéticus
[Edital | Editá'l códigu]La fonética desti dialeutu se caraiteriza pol lenicismu que da lugal a numirosas assimilacionis i perda sonis, contracionis hueraparti dotras particulariais que nu se conselvan notrus dialeutus.
- Redución grupus consonánticus:
—
- Assimilación grupus consonánticus líquia +
σ u líquia + líquia: ἐμμί < *ἐσμί (át.ε ἰμί), στέλλω < *στέλνω. - Prefihu
κ α τ - "κ α τ α -" con assimilación la dental: κακχέω (át. καταχέω). - Volución el grupu induropeu *kw + vocal palatal en
π : πέμπε < *penkwe (át. πέντε), πέσυρες (át. τέτταρες). - Perda aspiración enicial u silosi: ὤ
ρ α (át. ὥρ α ), ὔπ α (át. ὑπό), Ἐλένα (át. Ἑλένη). - Retrotación el acentu, de mó que parabras que son ossítonas u barítonas passan el su acentu a la penúrtima u antipenúrtima sílaba: ἴρος (át. ἱερός).
Rasgus morfolóhicus
[Edital | Editá'l códigu]- Desinéncia -
η ν enos infitivus (át. -ε ι ν ): ἔλ θ η ν (át. ἐλθεῖν ), λάσην (át. λήσειν). - Desinéncia –
ι σ ι nel dativu prural (át. -ις): συμφόραισι. - Desinéncia -
ε σ σ ι nel dativu prural la tercel declinación (át. -σ ι ): πάιδεσσι (át. παισί). - Prefihu
α ἰμ ι - (át. ἡμ ι -):α ἰμίθεος (át. ἡμίθεος). - Henitivu prural temas en –
α contratus en ᾱ (át. -ῶν ): ξάνθᾱν < *ξάνθαων (át.ξ α ν θ ῶν ). - Acusativu prural el pronombri primel pressona ἄ
μ μ ε (át. ἡμ ᾶς). - Desinéncia particípiu prefetu –
ω ν : γεγόνων, -οντος.
Sintassi
[Edital | Editá'l códigu]A la escontra dotrus dialeutus, el eólicu prefieri costruil el patronímicu pol mé dun ahetivu derivau del nombri i non con el henitivu del mesmu, lo qual supón un rasgu arcaizanti: Φίλων Τιμάνδρειος i non Τιμάνδρου "Filón Timandreu" i non "el de Timandru".
Léssicu
[Edital | Editá'l códigu]Preposicionis, conhuncionis, alvérbius
[Edital | Editá'l códigu]- ὔ
π α (át. ὑπό): "bahu". - πότα (át. ποτέ): "una ves paí".
α ἰ (át.ε ἰ): "si".κ ε (ν ) (át. ἀν ): "quiziá".- πρές (át. πρός): "pa".
Nombris
[Edital | Editá'l códigu]- πτέρυξ (át. πτερόν) "ala".
- ἴρος (át. ἱερός) "sagrau".
Verbus
[Edital | Editá'l códigu]- γίνυμαι (át. γίγνομαι) "nacel".