اسدالله بروجردی
اسدالله بروجردی (زاده بروجرد) مشهور به حجتالاسلام مجتهد امامیه که در سده ۱۳ قمری میزیست. از شاگردانش وی محمدحسن آشتیانی را میتوان نام برد. اسداللهبن عبدلله بروجردی ( در گذشت: ۱۲۷۱) قمری مشهور به حجهٔالاسلام و معروف به مجتهد بروجردی. در زادگاه خود پرورش یافت و در خدمت استادانی همچون میرزای قمی ، صاحب "قوانین" و سیدمحمد مجاهد ، صاحب "مناهل" تلمذ کرد. او مدعی برتری خویش بر تمامی علماء عصر خود بود. در عهد وی بروجرد مرکز تحصیل علوم شرعی و مجمع افاضل ایران شد ، بهطوریکه ، شیخ انصاری نیز در حوزۀ درس وی حاضر شد و چون خود به مقام ریاست و اعلمیت رسید در مجالس خویش ار این استاد نقلقول میکرد. در "تاریخ بروجرد" نام بیستودو تن دیگر از علماء بزرگ شیعه ، تحت عنوان شاگردان حجهٔالاسلام آمده است. وی در زادگاه خود درگذشت و همانجا دفن شد. سهتن از فرزندان وی به نامهای فخرالدین محمد و جمالالدین محمد و نورالدین محمد که جدّ مادری آنان میرزای قمی بود ، در زمرۀ علماء دین و از مجتهدان بزرگ عصر خویش بودند و حجهٔالاسلام خود برای آنان اجازۀ اجتهادی مبسوط نوشت. از آثار وی حاشیه یا تعلیقه بر "قواعدالاحکام" علامه حلّی است.[۱][۲][۳]
فرزند ارشد او میرزا داوود، داماد پسر سید بحرالعلوم و سه فرزند دیگرش میرزاضیاءالدین و میرزاعسکری و میرزا محمدمهدی از افاضل عصر خود بوده اند. بروجردی همچنین با دختر استادش محقق (میرزای) قمی ازدواج کرده و از او سه فرزند به نامهای جمال الدین محمد، فخرالدین محمد و نورالدین محمد داشته و در اجازه ای که برای آنان نوشته، به اجتهادشان تصریح کرده است.[۴][۵]
آثار
[ویرایش]- تعلیقهای بر قواعد الاحکام
پانویس
[ویرایش]- ↑ محسن امین، اعیان الشیعة، ج۳، ص۲۸۶، چاپ حسن امین، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳ (به نقل از روضات و المآثر و الا´ثار).
- ↑ محمد حسن بن علی اعتماد السلطنه، المآثر والا´ثار، ج۱، ص۱۹۴، در چهل سال تاریخ ایران، چاپ ایرج افشار، ج ۱، تهران ۱۳۶۳ ش (نویسنده میگوید که خوانساری و جاپلقی و فرزندش و تنکابنی درباره حجة الاسلام بروجردی اشتباهات بزرگ داشته اند، ولی هیچ توضیحی نداده است).
- ↑ محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، الذریعة الی تصانیف الشیعة، ج۲، قسم ۲، ص۶۷۳، چاپ علی نقی منزوی و احمد منزوی، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳ (به نقل از المآثر و الا´ثار).
- ↑ محمد حسن بن علی اعتماد السلطنه، المآثر والا´ثار، ج۱، ص۱۹۰، در چهل سال تاریخ ایران، چاپ ایرج افشار، ج ۱، تهران ۱۳۶۳ ش (نویسنده میگوید که خوانساری و جاپلقی و فرزندش و تنکابنی درباره حجة الاسلام بروجردی اشتباهات بزرگ داشته اند، ولی هیچ توضیحی نداده است).
- ↑ محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، الذریعة الی تصانیف الشیعة، ج۱، ص۱۴۶، چاپ علی نقی منزوی و احمد منزوی، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳ (به نقل از المآثر و الا´ثار).