خسه‌خموی
| خع سخِم وی | |
|---|---|
 | |
| فرعون | |
| فرمانروایی | نامشخص، دودمان دوم |
| پیشین | سخم ایب یا پر ایب سن |
| جانشین | سانخت یا جوسر |
| فرزندان | جوسر حتپ حر نبتی |
| آرامگاه | مقبره V در ام القعاب |
خع سخِم وی پنجمین و واپسین پادشاه دودمان دوم مصر باستان بود. اطلاعات کمی درباره خع سخم وی در دسترس است به جز آنکه او چندین نبرد مهم داشته است که در آن‌ها با مردمان شمال نیز جنگیده و چندین ساختمان را نیز بر جا گذاشته. معنای نام او «آن دو نیرومند (که) نمایان می‌شوند» است. منظور از «آن دو نیرومند» خدایان ست و حوروس است.[۱]
زندگی‌نامه
[ویرایش]خع سخم وی را اغلب به عنوان فرمانروای پس از پر ایب سن قلمداد می‌کنند، با این حال بعضی مصرشناسان احتمال می‌دهند فرعونی به نام خع سخم میان این دو بوده باشد. بیشتر صاحب‌نظران اما خع سخم و خع سخم وی را یک شخصیت می‌دانند.[۲] بعضی بر این باورند که خع سخم شاید نام خود را پس از یکپارچه ساختن دوباره مصر علیا و سفلی به خع سخم وی تغییر داده باشد؛ رویدادی که در پی جنگ داخلی میان پیروان دو خدای ست و حوروس صورت گرفت. بعضی اما احتمال می‌دهند که او با شکست دادن پادشاه بر تخت - پر ایب سن - پس از بازگشت از عملیات سرکوب ناراضیان در نوبه، به شاهی رسیده باشد. جدای از آنکه کدام یک از این دو نگره درست باشند، خع سخم وی پایان‌بخش جنگ‌های انتهایی دودمان دوم و یکپارچه‌ساز دوباره دو مصر بوده است.
خع سخم وی از این لحاظ در تاریخ مصر منحصر به فرد است که هر دو نشان حوروس و ست را در سرخ خود دارد. این به احتمالی به منظور ایجاد همدلی و یکپارچگی میان گروه‌های متخاصم بوده است. نشان ست بعدها دیگر به کار برده نمی‌شود. او همچنین نخستین فرعون شناخته شده است که دستور ساخت تندیس‌هایی از خود را داده.
آرامگاه
[ویرایش]خع سخم وی بناهای متعددی در الکاب، هیراکونپولیس( نخن )، و آبیدوس ساخت. گور او در آبیدوس (گور V) منحصر به فرد و بسیار بزرگ است و واپسین آرامگاه پادشاهی ساخته شده در گورستان ام القعاب به شمار می‌رود. این مکان ۷۰ متر طول، ۱۷ متر عرض در انتهای شمالی، ۱۰ متر عرض در انتهای جنوبی، و نزدیک به ۵۸ اتاق دارد.
نگارخانه
[ویرایش]-
ظرفی از سنگ آهک با روکش طلایی ساخته شده در دوران خسه‌خموی. نگهداری شده در موزه بریتانیا -
ظروف برنزی پیدا شده در مقبره خسه‌خموی، موزه بریتانیا -
تندیس پادشاه ساخته شده از سنگ آهک، موزه اشمولین
منابع
[ویرایش]
- ↑ Toby Wilkinson (۲۰۰۰)، Royal Annals of Ancient Egypt: The Palermo Stone and Its Associated Fragments، Kegan Paul International، شابک ۰۷۱۰۳۰۶۶۷۹
- ↑ «King Khasekhemwy». digitalegypt. دریافت‌شده در ۹ ژانویه ۲۰۱۲.