رضا خرات
رضا خرات کجوری رضا خرات | |
---|---|
زادهٔ | قرن۱۲ ه.ش |
ملیت | ایرانی |
پیشه | شاعر |
رضا خرات کُجوری (۱۱۵۰ هجری قمری - ۱۲۲۰ هجری قمری) از اهالی خرات محله کجور شهرستان نوشهر، از شاعران مشهور طبری زبان استان مازندران در عصر زندیه بهشمار میرود که به گویش کجوری میسرایید.[۱] اشعار او همانند سرودههای شیخ العجم امیر پازواری در میان مردمان طبری مازندران سینه به سینه نقل میشود.[۲] رضا خرات پس از امیر پازواری، تنها شاعر بومی سرایی بود که سرودههایش در میان مردم مازندران قبول عام یافت.[۳]
مضمون اشعار
[ویرایش]سرودههای رضا خرات کجوری دارای مفاهیم مذهبی، اخلاقی، اجتماعی و برخوردار از بار عاطفی ویژه ای است. از لحاظ ساختمان زبانی و شیوه کاربرد صرفی و نحوی، فاصله چندانی با زبان طبری عصر حاضر ندارد و بدین دلیل که زبان طبری عصر زندیه و آغاز به قدرت رسیدن آقا محمدخان قاجار، یعنی هنگام زندگانی رضا خرات، با بازمانده زبان طبری امروز قرابت و نزدیکی دارد.[۴] نوع مفاهیم و، تصاویر و لحنی که در سرودههای رضا خراط مشاهده میشود دارای حال و هوای کوهستانی است و بهطور واضح با سبک و شیوه امیر پازواری متمایز است.[۵]
اشعار
[ویرایش]من که بَمِینهَ، مَر بَوِرین مِه دیما | اونجه بَوِرین، روزی هزار بار شیما | |
اَتا خال نرگس، دَکارین خاکِ دیما | مِه مار که بِمو، دونه مِه خاک کَدیما |
mәn kә bәminә mәr bәverin me dimā
onjә bәverin ruzi hәzārbār šimā
attā xāl narges dakārin xāke dimā
me mār kә bemu dune me xāk kәdimā
- وقتی مُردم مرا به دیارم ببرید
- مرا جایی ببرید که روزی هزار بار میرفتم
- در خاک گور من شاخه ای نرگس بکارید
- تا مادرم گور مرا بشناسد
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ عمادی، اسدالله (۱۳۹۹). زبان مازندرانی (تبری)، از دوران باستان تا امروز. نشر شلفین. ص. ۷۶.
- ↑ هومند، نصرالله (۱۳۶۹). پژوهشی در زبان تبری مازندرانی همراه با علائم زبانشناسی و اشعاری از رضا خراتی. نشر دانش. ص. ۷۳.
- ↑ هومند، نصرالله (۱۳۷۲). «بومی سرود: رضا خراتی (7)». شعر (۸): ۶۶.
- ↑ قاسمی، علیرضا (۱۳۷۷). سیری در زبان و شعر مازندرانی. انتشارات دانشگاه گیلان. ص. ۱۷.
- ↑ هومند، نصرالله (۱۳۶۹). پژوهشی در زبان تبری مازندرانی همراه با علائم زبانشناسی و اشعاری از رضا خراتی. نشر دانش. ص. ۷۳.