آبادانی

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آبادانی/

حاصل مصدر

آبادانی

1. آبادان بودن، آباد. عمران، آبادی، قریه، رفاه، آسایش، زراعت، کشاورزی.

   خراج ... بر مقدار آبادانی و ویرانی زمین بُوَد. «بلعمی»

2. منسوب به شهر «آبادان».

---

برگردان‌ها

ترجمه
انگلیسی: seral populousness development flourishing condition ایتالیایی: sviluppo

منابع

• فرهنگ لغت معین
• فرهنگ بزرگ سخن