آدم فروشی

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آدَم/فُروشی/

حاصل مصدر

آدم‌فروشی

1. عمل آدم‌فروش؛ کنایه از جاسوسی کردن. فروش آدم.
2. قاچاق‌ انسان؛ اعم از سپردن و فروختن آدم‌ها به دست دیگران جهت منافع یا درآمد.

منابع

• فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن