آلتایی

فارسی

دو تیره جنگجوی باستان

ریشه لغت

• زبان معیار باستان

آوایش

• /آل/تایی/

اسم

آلتایی

1. از خانواده اصلی زبانی، که شامل زبان‌های تُرکی، مغولی، و ... است.

   آلتایی ممکن است در زبان معیار باستان به دو صورت قابل تجزیه باشد؛ نخست به صورت آل - تایی و دیگری بصورت آلت - آیی.

کهن‌واژه ۱

1. آلْ‌تایی: به معنی لنگه آل، مثلِ آل، که آل نژادی مرموز و رعب‌آور بوده در دنیای ایران باستان.
2. آلتْ‌آیی: به معنی فرد زیرین، شاید مفعول که در همه کارزارها، جنگ‌ها و یا دشت و صحرا مشاهده شده که در زیر است.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ شمس