درودن
فارسی
[ویرایش]ریشه شناسی
[ویرایش]- فارسی
آوایش
[ویرایش]- [دُ دَ]
مصدرمتعدی
[ویرایش]
درودن
- درو کردن، بریدن گیاهان با داس.
فعل
[ویرایش]- کنش درو کردن و حاصل برداشتن محصول.
- مگوی آنچه طاقت نداری شنود / كه جو كشته گندم نخواهی درود'. «سعدی»
جستارهای وابسته
[ویرایش]––––
برگردان‌ها
[ویرایش]| ترجمه | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||||