پس

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /پَس/

اسم

پس

1. بنا بر این، از این رو، در این صورت. پشت، عقب، آنسوی، مؤخر.

   بیامد پس لشکر افراسیاب.....بر اندیشه رزم بگذاشت آب (شاهنامه)

2. دبر، کون،
3. پس و پیش: به صورتی غیر از صورت اصلی.
4. پس و پسکی: عقب‌عقب، در حال عقب رفتن.

مصدر لازم

1. عقب رفتن، تنزل کردن.

قید

1. پشت‌سر، دنبال، آخر کار، پس از همه.
2. آنگاه، آنوقت، از این‌رو، بنابر این

ریشه شناسی۲

پِس

1. پِسْ: در گویش گنابادی یعنی دارایی، ثروت، مال، اندوخته، پول.
2. پِسْ: در گویش بهاری مفعول، زیر قرار گرفتن با اشاره ای؛ پِس طئوق یعنی مرغ همیشه تسلیم.

ریشه‌شناسی۳

• پهلوی

اسم

پُس

1. پسر، فرزند، پور.

––––

منابع

• فرهنگ لغت معین