σάρον

Grec ancien

Étymologie

Déverbal de σαίρω, saírô (« balayer »), apparenté à σάρος, sáros (« cycle des ans »).

Nom commun

Cas	Singulier		Pluriel		Duel
Nominatif	τたうὸ	σάροおみくろんνにゅー	τたうὰ	σάραあるふぁ	τたうὼ	σάρωおめが
Vocatif		σάροおみくろんνにゅー		σάραあるふぁ		σάρωおめが
Accusatif	τたうὸ	σάροおみくろんνにゅー	τたうὰ	σάραあるふぁ	τたうὼ	σάρωおめが
Génitif	τたうοおみくろんῦ	σάροおみくろんυうぷしろん	τたうῶνにゅー	σάρωおめがνにゅー	τたうοおみくろんῖνにゅー	σάροおみくろんιいおたνにゅー
Datif	τたうῷ	σάρῳ	τたうοおみくろんῖς	σάροις	τたうοおみくろんῖνにゅー	σάροおみくろんιいおたνにゅー

σάρον, sáron \ˈsa.ron\ neutre

1. Balai.
   • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Dérivés

• σαρόω, balayer
  • σάρωμα, balayage
  • σαρώτης, balayeur
  • σάρωτρον, balai

Références

• « σάρον », dans Henry Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek–English Lexicon, Harper & Brothers, New York, 1889 → consulter cet ouvrage