(Translated by https://www.hiragana.jp/)
persoon — Wiktionnaire, le dictionnaire libre Aller au contenu

persoon

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Du latin persona.

persoon

  1. Personnage, personne.

Prononciation

[modifier le wikicode]
Du latin persona.
Nombre Singulier Pluriel
Nom persoon personen
Diminutif persoontje persoontjes

persoon \pɛɾsɔ:n\ masculin

  1. Personne.
    • hij, zij is de aangewezen persoon
      c’est la personne toute désignée
    • een beroemd persoon
      une célébrité
    • bij de juiste, verkeerde persoon aankloppen
      frapper à la bonne, mauvaise porte
    • mijn persoontje
      votre serviteur
    • het werkwoord staat in de derde persoon enkelvoud
      le verbe est à la troisième personne du singulier
    • tien euro per persoon
      dix euros par personne
    • natuurlijk persoon
      personne physique
    • in eigen persoon
      en personne, personnellement
    • de duivel in eigen persoon
      le diable incarné
    • een derde persoon
      un tiers, une tierce personne
  2. Personnage.
    • een belangrijk persoon
      quelqu’un d’important

Taux de reconnaissance

[modifier le wikicode]
En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 99,6 % des Flamands,
  • 99,7 % des Néerlandais.

Prononciation

[modifier le wikicode]

Références

[modifier le wikicode]
  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]