Pim Fortuyn

Wilhelmus Simon Petrus (Pim) Fortuyn (offisjeel Fortuijn^[1]) (Driehuis, 19 febrewaris 1948 – Hilfertsom, 6 maaie 2002) wie in Nederlânske politikus, sosjolooch, auteur en kollumnist.

Libben

Fortuyn promovearre yn de sosjale wittenskippen en wie fan 1990 - 1995 bysûnder heechlearaar oan de Erasmus Universiteit te Rotterdam. Fortuyn wie aktyf lid fan de PvdA oant 1989 en wie letterr VVD-lid, mar waard bekend as listlûker fan earst Leefbaar Nederland en dêrnei syn List Pim Fortuyn yn de oanrin nei de Twadde Keamerferkiezingen 2002. De kontroversjele Fortuyn waard yn maaie 2002 fermoarde op it Media Park yn Hilfertsom, njoggen dagen foar in foarseine grutte sege fan de LPF by de ferkiezingen.

Syn fyzje op de islam en op it frjemdlingenbelied, mar boppe-al syn politike manier fan dwaan, foarmen foar politike tsjinstanners de oanlieding him te bestimpeljen as in populistysk politikus. De iepenlik homoseksuele Fortuyn hie in flamboyante persoanlikheid en foel benammen op troch syn opmerklike útspraken en ûnkonvinsjonele wize fan debattearen. Mei troch de tema's dy't hy oansnied, wist hy sa it politike toaniel in heal jier lang te dominearen. Nei syn dea is syn politieke erfenis op ferskate plakken yn polityk en mienskip oernomd en sichtber wurden. Der wurdt yn dit ferbân wol sprutsen fan de Fortuyn-revolte en fan it Fortuynisme.^[2]

Meast wichtige publikaasjes

De ontwikkeling van het stakingsrecht in Nederland (1978, mei Harry van den Berg en Teun Jaspers).
Sociaaleconomische politiek in Nederland 1945-1948 (dissertaasje 1980).
Vĳfendertig jaar SER-adviezen (1982, mei Willem Dercksen, Teun Jaspers en Cees de Galan).
Het sociale element in het nationaal-socialisme, yn: Sociologisch Tijdschrift 9 (1982-1983), sd. 695-712 (mei K. Asselbergh).
De Nederlandse verzorgingsstaat. Terugblik en vooruitzien (1983, red. mei Willem Albeda en Louw de Graaf), mei dêryn haadstik 1: 'Het tenslotte'.
Om de toekomst van de werkgelegenheid (1985).
Stakingsrecht in theorie en praktijk 1872-1986 (1985).
De positie bepaald, de koers uitgezet (1989).
De overheid als ondernemer (1992).
Aan het volk van Nederland (Contact, 1993; ISBN 90-254-0303-4).
Zakenkabinet–Fortuyn (1994).
De verweesde samenleving (1995).
Beklemmend Nederland (1995).
Uw baan staat op de tocht (Bruna, 1995).
Mijn collega komt zo bij u (1996?).
Zielloos Europa (1997).
Tegen de islamisering van onze cultuur (1997)
Zonder ambtenaren (1997).
50 Jaar Israël. Hoe lang nog? (Bruna, 1998; ISBN 90-229-8407-9).
Babyboomers (1998; fernijde werútjefte Karakter, 2002; ISBN 90-6112-941-9).
De derde revolutie (Bruna, 2000; ISBN 90-229-8441-9).
Droomkabinet (Van Gennep, 2001; ISBN 90-5515-286-2).
De verweesde samenleving (Fernijde werútjefte Karakter, 2002; ISBN 90-6112-931-1).
De islamisering van onze cultuur: Nederlandse identiteit als fundament (fernijde werútjefte Karakter út 1997, 2002; ISBN 90-6112-861-7).
De puinhopen van acht jaar paars (Karakter, 2002; ISBN 90-6112-911-7).

Sekundêre literatuer

Herwaarden, Clemens van, Fortuyn, Chaos en Charisma (Amsterdam 2005) oer Fortuyn as charismatisch politikus
Margry, Peter Jan, 'Performative Memorials: Arenas of Political Resentment in Dutch Society', in: P.J. Margry & H. Roodenburg (eds), Reframing Dutch Culture. Between Otherness and Authenticity (Aldershot 2007) 109-133, [oer de betinkingskultuer nei Fortuyn syn dea].
Ornstein, Leonard, De jonge Fortuyn (2012) (1948-1972)
Pels, Dick, De geest van Pim, Het gedachtegoed van een politieke dandy (Amsterdam 2003).
Wansink, Hans, De erfenis van Fortuyn. De Nederlandse democratie na de opstand van de kiezers (Amsterdam 2004).
Veen, Ine, Moord namens de 'Kroon'? Het ultieme leven van Pim Fortuyn (Aspekt, 2007; ISBN 90-5911-554-6).

Keppelings om utens

pimfortuyn.com
Parlement.com - biografy
Meertenssamling Fortuyn
Koninklijke Bibliotheek - dossier Pim Fortuyn
DNBL - mei folsleine tekst fan De puinhopen van acht jaar Paars

Boarnen, noaten en referinsjes

Boarnen, noaten en/as referinsjes:

↑ Hans Wansink: De erfenis van Fortuyn. De Nederlandse democratie na de opstand van de kiezers, Amsterdam, Meulenhoff, 2004. Fortuyn brûkte letter de stavering Fortuyn omdat er dy sjiker fûn hawwe soe.
↑ "Fortuyn-revolte: terugblik na vijf jaar", fan Wim Couwenberg, 6 maaie 2007, civismundi.nl.

[1] Hans Wansink: De erfenis van Fortuyn. De Nederlandse democratie na de opstand van de kiezers, Amsterdam, Meulenhoff, 2004. Fortuyn brûkte letter de stavering Fortuyn omdat er dy sjiker fûn hawwe soe.

[2] "Fortuyn-revolte: terugblik na vijf jaar", fan Wim Couwenberg, 6 maaie 2007, civismundi.nl.

[1]

[2]