Albrecht Kossel

Albrecht Kossel
	;
Biografía
Nacemento	(de) Ludwig Karl Martin Leonhard Albrecht Kossel ; 16 de setembro de 1853 ; Rostock, Alemaña
Morte	5 de xullo de 1927 (73 anos); Heidelberg, Alemaña
Lugar de sepultura	Bergfriedhof (Heidelberg) (pt)
Educación	Universidade de Estrasburgo ; Universidade de Rostock
Director de tese	Felix Hoppe-Seyler (pt)
Actividade
Campo de traballo	Bioquímica e Fisioloxía
Lugar de traballo	Berlín ; Marburgo ; Heidelberg
Ocupación	químico, fisiólogo, profesor universitario, médico, bioquímico
Empregador	Universidade de Heidelberg, catedrático (1901–1923) ; Universidade Philipps de Marburgo, catedrático (1895–1901) ; Universidade Humboldt de Berlín, catedrático (1887–1895)
Membro de	Academia Naciona de Ciencias dos Estados Unidos (asociado estranxeiro da Academia Nacional de Ciencias) (1913–); Accademia delle Scienze di Torino (1910–); Academia de Ciências de Heidelberg (pt) (ordinary member (en) ) (1909–); Academia Nacional de Medicina (França) (pt) ; Academia de Ciencias de Rusia ; Real Academia das Ciencias de Suecia ; Leopoldina
Profesores	Felix Hoppe-Seyler (pt)
Obra
Doutorando	Otto Folin (pt)
Familia
Fillos	Walther Kossel
Pai	Albrecht Kossel
Irmáns	Hermann Kossel
Premios
	(1910) Premio Nobel en Fisioloxía ou Medicina ;
Descrito pola fonte	Nordisk familjebok; Grande Enciclopedia Soviética 1969-1978, (sec:Коссель Альбрехт); Heidelberg Scholar Lexicon 1803–1932 (en) , (p.147)

Ludwig Karl Martin Leonhard Albrecht Kossel, nado en Rostock o 16 de setembro de 1853 e finado en Heidelberg o 5 de xullo de 1927 foi un médico alemán.

Traxectoria

Fillo de Albrecht Kossel, cónsul de Prusia e a súa esposa Clara. Estudou medicina na Universidade de Rostock e en 1872 continúa os seus estudos na Universidade de Estrasburgo, onde recibe leccións de Bary, Waldeyer, Kundt, Baeyer e Felix Hoppe-Seyler. Obtén a licenciatura en 1878.

Dirixiu o Instituto de Fisioloxía de Berlín. Máis tarde accede á Cátedra de Fisioloxía de Marburgo, sendo titular da mesma en Heidelberg, cidade onde falece en 1927.

Descubriu os acedos nucleicos. A este bioquímico alemán foille outorgado o Premio Nobel de Medicina en 1910 polas súas contribucións no desciframento da química de ácidos nucleicos e proteínas, descubrindo os ácidos nucleicos, bases na molécula de ADN, que constitúe a substancia xenética da célula.

A súa vocación investigadora introduciuno na área da fisioloxía celular e seguindo os descubrimentos de Miescher comezou a desenvolver unha serie de estudos que lle levaron a importantes conclusións sobre a síntese das proteínas, a destacar a importancia das encimas e a intuír o papel dos ácidos nucleicos na herdanza. Establece as bases da estrutura do ADN, ó estudar as nucleínas (nucleoproteínas) mostrando que consistían nunha porción proteica e outra non proteica (acedos nucleicos).

Posteriormente, describe os seus compoñentes, distinguindo entre adenina, citosina, guanina, timina e uracilo. Kossel estableceu as bases que conduciron a esclarecer a estrutura do ADN.

Véxase tamén

Bibliografía

Untersuchungen über die Nukleine und ihre Spaltungsprodukte (Investigations into the nucleins and their cleavage products), 1881
Die Gewebe des menschlichen Körpers und ihre mikroskopische Untersuchung (The tissues in the human body and their microscopic investigation), 1889-1891
Leitfaden für medizinisch-chemische Kurse (Textbook for medical-chemical courses), 1888
Die Probleme der Biochemie (The problems of biochemistry), 1908
Die Beziehungen der Chemie zur Physiologie (The relationships between chemistry and physiology), 1913