(Translated by https://www.hiragana.jp/)
Imperio Latino - Wikipedia, a enciclopedia libre

En 1204, os cabaleiros da Cuarta Cruzada estableceron un estado cruzado coñecido como Imperio Latino ou Romania, con base en Constantinopla,[1] tras saquear a cidade. Proclamábanse como os sucesores cristiáns do Imperio Bizantino. Balduíno IX, conde de Flandres, foi coroado como o seu primeiro emperador o 16 de maio de 1204.

Modelo:Xeografía políticaImperio Latino

Localización
lang=gl Editar o valor en Wikidata
CapitalConstantinopla Editar o valor en Wikidata
Poboación
Lingua oficialfrancés antigo Editar o valor en Wikidata
RelixiónIgrexa católica Editar o valor en Wikidata
Datos históricos
Creación1204 Editar o valor en Wikidata
Disolución1261 Editar o valor en Wikidata
Organización política
Forma de gobernomonarquía Editar o valor en Wikidata

O Imperio Latino, O Imperio de Nicea, O Despotado de Epiro e o Imperio de Trebisonda

Historia

editar

O nome latino do emperador era Imperator Romaniae, ou Emperador de Romania. O nome non ten nada que ver co estado actual de Romanía; é a forma latina do título de Emperador Bizantino, a quen o emperador latino esperaba substituír. O Imperio Bizantino nunca se chamou desta forma e o título do emperador era Basileus Rhomaion, ou emperador dos romanos. Isto produciu o curioso efecto de que en Europa existían ao mesmo tempo tres imperios romanos, sendo o outro o Sacro Imperio Romano xermánico.

O Imperio Latino reclamou todas as terras controladas polo Imperio Bizantino no momento en que Constantinopla foi conquistada e exerceron control sobre áreas de Grecia (os Estados Cruzados: O Reino de Tesalónica, o Principado de Acaia e o Ducado de Atenas). Con todo, a maioría do territorio permaneceu en mans de estados rivais dirixidos por aristócratas do antigo imperio, como o Despotado de Epiro, o Imperio de Nicea e o Imperio de Trebisonda. Os parentes de Balduíno loitaron durante moitos anos polos seus dominios. O Imperio Latino finalizou o 25 de xullo de 1261 cando Miguel VIII Paleólogo reconquistou Constantinopla, derrocando ao último emperador latino Balduíno II.

Os herdeiros de Balduíno II seguiron utilizando o título de Emperador de Constantinopla durante un século, e víanse como teóricos amos de varios estados latinos no mar Exeo.

Emperadores do Imperio Latino de Constantinopla

editar

Emperadores titulares[8]

editar

Notas

editar
  1. Hamilton (1998), p. 259
  2. VV. AA., A History of the Crusades, Volume II, p. 216.
  3. En 1229 foi o tratado cos baróns do Imperio, pero chegou a Constantinopla en 1231: [1], [2], [3], [4] y [5]
  4. Saltar a: 4,0 4,1 4,2 Bellinger, Alfred Raymond (1999). Catalogue of the Byzantine coins in the Dumbarton Oaks Collection and in the Whittemore Collection. Vol. 4. Alexius I to Michael VIII, 1081 - 1261 : Pt. 1. Alexius I to Alexius V : (1081 - 1204) (en inglés). Dumbarton Oaks. ISBN 9780884022336. 
  5. Setton, Kenneth M.; Wolff, Robert Lee; Hazard, Harry W. (1969). The Later Crusades, 1189-1311 (en inglés). Univ of Wisconsin Press. ISBN 9780299048440. 
  6. Setton, Kenneth M.; Wolff, Robert Lee; Hazard, Harry W. (1969). The Later Crusades, 1189-1311 (en inglés). Univ of Wisconsin Press. ISBN 9780299048440. 
  7. Petitot (Claude-Bernard), M.; Petitot, Claude Bernard; Petitot, Alexandre; Monmerqué, Louis Jean Nicolas (1819). Collection des mémoires relatifs à lh̓istoire de France... (en francés). Foucault. 
  8. Buchon, Jean Alexandre C.; Cange (sieur), Charles Du Fresne Du; Chastellain, Georges; Villehardouin, Geoffroi de; Monstrelet, Enguerrand de; Froissart, Jean; Molinet, Jean; Paris, Geoffroi de (1826). Collection des chroniques nationales françaises: écrites en langue vulgaire du treizième au seizième siècle, avec notes et éclaircissements (en francés). Verdière [et] J. Carez. 

Véxase tamén

editar

Bibliografía

editar
  • Hamilton, Janet; Hamilton, Bernard; Stoyanov, Yuri (1998). Christian Dualist Heresies in the Byzantine World, C. 650-c. 1450 (en inglés). Manchester: Manchester University Press. ISBN 071904765X.