Odoacro

Odoacro
	;
Nome orixinal	(la) Odoacer
Biografía
Nacemento	c. 433 (Gregoriano) ; Panônia Prima (Imperio Huno)
Morte	15 de marzo de 493 (59/60 anos); Rávena (Reino de Italia)
Rei de Italia
	4 de setembro de 476 – 15 de marzo de 493 ; ← sen valor – Teodorico o Grande →
Datos persoais
Relixión	Arianismo
Actividade
Ocupación	líder militar
Período de tempo	Antigüidade tardía
Participou en
476	deposición de Rómulo Augústulo
Familia
Cónxuxe	Sunigilda
Fillos	frankish princess, Ocla
Pai	Edeco
Irmáns	Onoulfo
Descrito pola fonte	Allgemeine Deutsche Biographie (pt) ; Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron; New Encyclopedic Dictionary (en)

Odoacro, nado preto do ano 433 e finado en 493, tamén coñecido como Odovacar, posiblemente derivado do xermánico Audawakrs ('que busca a riqueza'). Foi o xefe da tribo xermana dos hérulos, de orixe huna e escira. Na historia salienta por ser quen destituíu ó derradeiro emperador romano de Occidente, Rómulo Augústulo, en 476, quen foi deportado ó Castellum Lucullanum na baía de Nápoles.

Traxectoria

Despois de derrocar a Rómulo Augústulo, a Odoacro presentóuselle a oportunidade de nomear a un novo emperador titular e gobernar a través del, ou gobernar como axente do emperador romano de Oriente. A diferenza de moitos dos seus predecesores, como Ricimer, optou pola segunda opción, devolvéndolle as insignias imperiais de Occidente ó emperador Zenón en Constantinopla, xunto cunha carta na que pedía ser confirmado dux de Italia. Zenón accedeu a esta petición e concedeulle o rango de patricio.

Até a súa morte en 480, o emperador lexítimo de Occidente Xulio Nepote seguiu sendo teoricamente o superior de Odoacro, mentres que este chegou mesmo a emitir moeda no seu nome. Malia iso, Odoacro tamén se chamou a si mesmo rex Italiae (Rei de Italia) e como tal foi recoñecido durante o resto da súa vida.

Con todo, as relacións entre Odoacro e a Roma oriental empeoraron máis adiante, e en 489, co apoio do emperador Zenón, os ostrogodos baixo Teodorico o Grande invadiron o reino de Odoacro, destruíron o seu exército de bárbaros foederati (e as poucas tropas romanas que aínda existían), forzando a que se rendese en 493. Teodorico convidou a Odoacro a un banquete en Rávena, e crese que alí o asasinou coa súa propia espada, facéndose con todo o seu reino.

Véxase tamén

Bibliografía

Thompson, E. A. Romans and Barbarians: The Decline of the Western Empire. Madison: University of Wisconsin Press, 1982. ISBN 0 299 08700.

Ligazóns externas

Biografía de Odoacro (en inglés)