Biak
(id) Pulau Biak | ||||
Tipo | illa | |||
---|---|---|---|---|
Parte de | Ilhas Schouten (pt) | |||
Situado na entidade xeográfica | Ilhas Schouten (pt) | |||
Localización | ||||
División administrativa | Biak Numfor, Indonesia (en) | |||
| ||||
Bañado por | Océano Pacífico | |||
Características | ||||
Altitude | 127 m | |||
Dimensións | 30 () × 60 () km | |||
Superficie | 1.904 km² | |||
Biak é unha pequena illa situada na baía de Cenderawasih, preto da costa norte de Papúa, unha provincia de Indonesia, Está xusto ao noroeste de Nova Guinea. Biak é a illa máis grande do seu pequeno arquipélago e ten moitos atois, arrecifes e corales.
O centro máis grande da poboación está en cidade de Biak na costa do sur. O resto da illa está pouco poboada con pequenas aldeas.
Biak forma parte das illas Biak (Kepulauan Biak).
Historia
[editar | editar a fonte]Biak foi avistada por primeira vez polos europeos polo navegante portugués Jorge de Menezes en 1526. Na súa viaxe de Malaca a Maluku polo norte de Borneo, Jorge de Menezes desembarcou nas illas Biak, á entrada do Golfo, onde viuse forzado a invernar. A illa chamouse a partir de entón nos mapas portugueses "Ilha de Dom Jorge" ou "Ilha onde invernou Dom Jorge", para converterse, finalmente, en "Ilha de S. Jorge".[1]
O navegante español Álvaro de Saavedra avistou a illa o 24 de xuño de 1528, ao intentar regresar de Tidore a Nova España. Reportouse outro avistamento posteriormente en 1545 polo navegante español Íñigo Ortiz de Retes a bordo do galeón "San Juan" ao intentar tamén o regreso a Nova España.[2]
O arquipélago foi cartografiado por primeira vez nas cartas portuguesas de Gaspar Viegas (1537), un mapa anónimo de 1540, e nos mapas de João de Lisboa e de Bartolomeu Velho (c. 1560), e outros portugueses, españois e mapas holandeses.[3]
Na segunda guerra mundial, un aeroporto estratéxico do exército xaponés imperial situouse alí, servindo como base para as operacións na guerra do Pacífico. As forzas americanas capturaron eventualmente a illa durante a batalla de Biak. O aeródromo capturado cambiouse o nome de Aeródromo de Mokmer e máis tarde transferiuse á Royal Australian Air Force. [Cómpre referencia]
Foi transferido a dominio holandés, xunto coa metade de Nova Guinea, nos anos 60.[Cómpre referencia]
Masacre de Biak
[editar | editar a fonte]O 1 de xullo de 1998, aniversario da infrutuosa declaración de independencia de Papúa de 1971, Biak foi o escenario do que comunmente coñécese como o "Masacre de Biak" ou "Bloody Biak". A xente nativa papúa e os membros do Organisasi Papua Merdeka (Free Papua Movement Movemento de Papúa Libre), levantaron a súa bandeira tradicional, 'a Estrela da Maña', na torre de auga de Kota Biak e acamparon alí durante os seguintes seis días.[4]
Ás 05.30 do 6 de xullo de 1998, a manifestación foi dispersada polo Tentara Nasional Indonesia (TNI ou Militares Indonesios). Moitos foron fusilados mentres intentaban fuxir. Os superviventes foron detidos e confinados á forza nos peiraos onde foron custodiados varios días mentres que outros manifestantes eran apresados.
Ao redor de 200 dos manifestantes orixinais foron embarcados á forza en dous buques navais indonesios e levados a dous sitios diferentes para ser guindados ao océano. Nos días seguintes, os corpos apareceron nas costas de Biak, ou enredados nas redes de pesca. O TNI explicou que os corpos que apareceron pertencían ás vítimas do tsunami Aitape que ocorreu aproximadamente a 1.000 km. en Papúa Nova Guinea.[5]
Demografía
[editar | editar a fonte]Os habitantes de Biak son predominantemente melanesios e a relixión principal é o cristianismo. O idioma oficial é o indonesio e o idioma local principal é o Biak. Tamén se utilizan outros idiomas, como holandés e inglés, pero limitados. Administrativamente está dividida en 12 kecamatans, tendo 112.873 habitantes no censo de 2010.[6]
Clima
[editar | editar a fonte]Biak conta cun clima tropical chuvioso con temperaturas case idénticas ao longo do ano. A temperatura media anual na cidade é 26 °C, que é tamén xeralmente a temperatura media de cada día en Biak. A cidade ve unha boa cantidade de precipitación cada mes ao longo do curso do ano, promediando ao redor de 2816 mm de precipitación por ano. O seu mes máis seco é novembro, cunha media dun pouco menos de 200 mm de choiva ao mes.
Datos climáticos para Biak, Papua | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Mes | Xan | Feb | Mar | Abr | Mai | Xuñ | Xul | Ago | Set | Out | Nov | Dec | Anual |
Media máxima en °C | 30,0 | 29,2 | 31,0 | 30,2 | 30,1 | 29,7 | 31,0 | 29,7 | 29,7 | 30,3 | 30,3 | 30,4 | 30,13 |
Media mínima en °C | 23,4 | 23,7 | 23,4 | 23,2 | 23,5 | 23,2 | 23,5 | 22,9 | 22,3 | 23,6 | 23,8 | 23,7 | 23,35 |
Precipitación media mm | 270 | 246 | 278 | 214 | 266 | 216 | 234 | 243 | 209 | 206 | 195 | 239 | 2 816 |
Media de días con precipitacións | 25 | 22 | 20 | 18 | 21 | 16 | 14 | 19 | 20 | 17 | 12 | 15 | 219 |
Fonte: World Meteorological Organization[7] |
Tradición
[editar | editar a fonte]A cultura Biak Numfor vira en torno á súa antiga relixión animista, aínda que hoxe tamén son cristiáns.
As súas crenzas viran en torno a unha cerimonia ritual chamada Wor, para evitar estar inzados por todo tipo de mala sorte e enfermidades. O Wor está en todos os aspectos da súa vida e algunhas das súas cerimonias tradicionais aínda se celebran agora. Inclúen a primeira cerimonia de corte de pelo (Wor Kapapnik), a cerimonia de crecemento (Wor Famarmar) e a cerimonia de voda (Wor Yakyaker Farbakbuk). Todas estas cerimonias van acompañadas de cantos, bailes e ofrendas aos espíritos ancestrais.
Danza Yosim Pancar
[editar | editar a fonte]O Biak Numfor ten unha danza de amizade chamada "Yosim Pancar". As formacións de pequeno a mediano tamaño dos grupos de baile podén durar toda a noite. Varios movementos da "Yosim Pancar" que son populares ata o día de hoxe son: Pancar Gas, Gale-Gale, Jef, Pacul Tiga, Seka e a adaptación Poco-poco.
O ritmo e o canto da danza Yosim Pancar estase modernizando agora con sons de efectos especiais e ritmos de danza pop. Orixinalmente o ritmo é para convocar espíritos ancestrais e deixar que se unan ao grupo. O instrumento musical tradicional desta danza é un baixo de cordas feito a man con cocoteiros e de raíces que é similar á guitarra ou ao ukelele.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Kratoska, Paul H. (2001). South East Asia, Colonial History: Imperialism before 1800, Volume 1 de South East Asia, Colonial History. Taylor & Francis. p. 56.[1]
- ↑ Coello, Francisco "Notas sobre los planos de las bahias descubiertas, en el año 1606, en las islas de Espíritu Santo y de Nueva Guinea, que dibujo el capitán don Diego de Prado y Tovar, en igual fecha" Boletín de la Sociedad Geográfica de Madrid, t IV, primer semestre de 1878, p.234.
- ↑ [2] Luis Filipe F. R. Thomaz, The image of the Archipelago in Portuguese cartography of the 16th and early 17th centuries, Persee, 1995, Volume 49 pages: 79-124
- ↑ Kilvert, Andrew (1998-10-11). "Behind The Biak Massacre". Asia Pacific Network. Arquivado dende o orixinal o 18 de decembro de 2001. Consultado o 2007-01-22.
- ↑ Barclay, Paul (1 de agosto de 2008). "The Biak Massacre". RadioNational: Perspective. Australian Broadcasting Corporation. Consultado o 2012-02-20.
- ↑ "Copia arquivada" (PDF). Arquivado dende o orixinal (PDF) o 04 de marzo de 2016. Consultado o 15 de agosto de 2017.
- ↑ "Biak". WMO. Consultado o 30 de maio de 2016.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Biak |