(Translated by https://www.hiragana.jp/)
FSC - Wikipedia, a enciclopedia libre Saltar ao contido

FSC

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
FSC

CR 157, Roeser, District de Luxembourg, Lëtzebuerg
TipoOrganización sen lucro
Fundaciónnovembro de 1993
LocalizaciónCharles de Gaulle Straße 5, 53113 Bonn, Alemaña Alemaña
IndustriaCertificacións forestais
ProdutosMadeira
Derivados da madeira
Papel
Na rede
https://ic.fsc.org/ e https://fsc.org/
Twitter: FSC_IC Instagram: fsc_international Editar o valor en Wikidata
editar datos en Wikidata ]

FSC son as iniciais en inglés de Forest Stewardship Council, unha organización internacional sen fins de lucro do sector forestal. FSC creou o primeiro sistema para a certificación da xestión forestal sostible.

"FSC" tamén emprégase para:

  • o sistema de certificación FSC
  • marcar co selo FSC, tamén o logo FSC, certificado ou sello de aprobación os produtos certificados.

O sistema de certificación FSC para o sector forestal creouse para garantir unha xestión forestal sostible, o que incluíse o mantemento e a mellora das funcións económicas, ambientais e sociais das empresas forestais. Para este propósito, o FSC desenvolveu un estándar xeral e uniforme en tódolos países, que consta de dez principios e criterios. Nun sentido máis amplo, a certificación dos produtos da madeira polo FSC, a trazabilidade, é tamén unha das funcións do sistema.

Madeira marcada por FSC.

O Forest Stewardship Council é unha iniciativa das organizacións non gobernamentais ambientais e de dereitos humanos e un grupo de comerciantes e empresas industriais iniciado en 1990 en California. O apoio fundamental da iniciativa xurdiu como parte do Cumio da Terra en Río de Janeiro e tamén para os principios do desenvolvemento sostible.

Non foi posible chegar a un acordo sobre un instrumento xuridicamente vinculante para manter o uso sostible dos bosques, aínda que no capítulo 11 do Programa 21 se formularon de feito catro puntos do plan para mellorar a xestión sostible dos bosques.

Segundo as máis importantes organizacións ecoloxistas como Greenpeace ou WWF en relación coa protección dos bosques deron resultados satisfactorios, utilizouse o FSC para contribuír a unha actividade forestal apropiada e mellor. O desenvolvemento da organización FSC baséase en gran medida no compromiso de WWF, Greenpeace, os sindicatos e os grupos de interese dos pobos indíxenas, con intereses mutuos comúns.

En outubro de 1993, foi a reunión inaugural da FSC en Toronto, Canadá. A mediados de 1994, despois do establecemento dunha oficina no lugar de Oaxaca, México, o desenvolvemento de normas internacionais e os estatutos da organización aprobáronse no verán de 1994 pola Asemblea Xeral, tamén en Oaxaca e por último a inscrición da asociación foi en febreiro de 1996. En xaneiro de 2003 a sede da Organización Internacional do FSC estableceuse en Bonn, Alemaña.

Aínda que algúns representantes do sector forestal e da madeira apoiaron a idea da FSC desde o principio, había sinais na década de 1990 de que moitos lugares, especialmente aquelas operacións forestais afectadas por eles (por diferentes razóns) negáronse a colaborar. Isto tamén inclúe (e non só en Alemaña) estados ou departamentos forestais municipais.

As empresas forestais e as administracións dos diferentes países e rexións están desenvolvendo sistemas de certificación eles mesmos, competindo co FSC. Consideremos dous mercados: os organismos de certificación para competir polo cliente (por exemplo, empresas forestais), e o certificado competindo con outros certificados, etiquetas etc. para a reputación e o recoñecemento entre os tomadores de decisións, cando os clientes compran os produtos con certificados. En Europa tamén hai o Programa de Recoñecemento de Sistemas de Certificación Forestal (PEFC).

Hoxe en día, o FSC a nivel internacional ten máis de 500 membros. A nivel mundial en 2010 certifica de acordo cos principios e criterios do FSC máis de 120 millóns de hectáreas de bosque (100 hectáreas = 1 Km cadrado) 1,335 millóns de Km cadrados. Isto corresponde a unha área de 1.000 × 1.335 Km.

Organización

[editar | editar a fonte]

O FSC está organizado nun sistema en tres cámaras: económica, ambiental e social. A decisión debe ser aprobada por cada cámara. Así tamén as organizacións ambientalistas e grupos sociais (como os pobos indíxenas e sindicatos), teñen a posibilidade de influenciar directamente, e a súa posición non pode ser revogada. Isto aplícase tamén de forma análoga aos intereses da comunidade empresarial, que ademais de representantes das operacións forestais tamén inclúen a representantes da industria forestal.

De feito: "O club ten como obxectivo a toma de decisións por consenso" (Estatutos § 5 (5)). Un voto en principio das 3 cámaras: cada unha das tres cámaras conta con dez votos na Asemblea Xeral.

As decisións son válidas si:

  • Representan ao menos 20 votos (66,6%)
  • Polo menos o 25% dos membros están presentes
  • Todas as cámaras están representadas
  • A cámara é pechada por consenso

Certificadores acreditados

[editar | editar a fonte]

Isto require un alto nivel para manter satisfeitos aos solicitantes. O custe ten ao redor de cinco díxitos. A nivel mundial, cerca de 18 empresas están acreditadas, incluíndo 10 empresas só en Alemaña:

  • BM TRADA Certification Ltd BM TRADA Certification Ltd
  • Bureau Veritas Certificación Germany GmbH
  • Control Union Certifications
  • Asociación Alemá para a Certificación de Sistemas de Xestión GmbH (DQS)
  • GFA Consulting Group GmbH (GFA)
  • Instituto de Ecología de Mercado
  • LGA InterCert (IC)
  • RAINFOREST ALLIANCE Programa SmartWood (SW)
  • Scientific Certification Systems Programa de Conservación Forestal (SCS)
  • FORESTALES SGS Qualifor programas (SGS)
  • TÜV NORD CERT GmbH (TUV)

Cando a acreditación faise entre

  • A certificación da xestión forestal sostible e a
  • Certificación de trazabilidade

Certificación de empresas forestais

[editar | editar a fonte]

A certificación de operacións forestais réxese polos estándares que foron desenvolvidos polo FSC. Os estándares globais cobren dez principios e conteñen varios criterios, complementados a nivel nacional por unha variedade de indicadores.

Principios da silvicultura sostible
Principio 1: Cumprimento das leis forestais e os principios do FSC
Principio 2: A longo prazo a propiedade e dereitos de uso das terras e os recursos forestais, deberán estar claramente definidos, documentados e legalmente establecidos.
Principio 3: Os dereitos dos pobos indíxenas
Principio 4: A administración forestal, son as comunidades sociais e o benestar económico dos traballadores forestais e locais fanse máis importante a longo prazo
Principio 5: Eficiencia económica e diversidade de produtos
Principio 6: Garantir a biodiversidade, as funcións protectoras dos bosques e a paisaxe
Principio 7: Deseño e mellora do Plan de Xestión
Principio 8: Monitoreo da documentación apropiada e a avaliación da sostibilidade
Principio 9: Mantenza de bosques con alto valor de conservación
Principio 10: As plantacións poden proporcionar como complemento da agricultura natural beneficios sociais e económicos máis amplos, e a presión sobre os chamados "bosques naturais" redúcese

En contraste coas normas internacionais o contexto dos dez principios e criterios elaborados polos sistemas de certificación nacionais difiren no nivel operativo. Isto refírese por exemplo á aplicación de tratamentos ou plaguicidas. As diferenzas entre as normas nacionais entre si débense á asignación dos indicadores polos respectivos grupos nacionais de traballo do FSC, deben facer posible as normas das circunstancias rexionais respectivos. Antes de que unha norma nacional poida aplicarse á expedición de dereitos legalmente, é necesario que está acreditado polo FSC Internacional.

FSC en Galiza

[editar | editar a fonte]

En 2012 as asociacións de propietarios de montes, Xefosnor e Promacer, que agrupan a máis de 700 familias de produtores dos concellos de Cedeira, As Somozas, Cariño, Mañón e Cerdido recibiron a certificación FSC para as súas explotacións forestais[1][2].

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]