Michelle Bachelet
.jpg)
.svg)
Verónica Michelle Bachelet Jeria, nada en Nuñoa (Santiago) o 29 de setembro de 1951, é unha médico e política chilena, actual presidenta da República de Chile desde o 11 de marzo de 2014. Bachelet xa ostentara a presidencia do país entre o 11 de marzo de 2006 e o 11 de marzo de 2010. Tamén foi a primeira presidenta pro tempore de UNASUR, e a primeira encargada de ONU Mulleres, axencia das Nacións Unidas para a igualdade de xénero.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Filla de Alberto Bachelet, xeneral de brigada da Forza Aérea de Chile e membro do goberno da Unidad Popular liderado por Salvador Allende, Michelle Bachelet estudou medicina na Universidade de Chile, período en que ingresou nas filas do Partido Socialista. Tras o golpe de Estado do 11 de setembro de 1973, o seu pai foi detido pola ditadura militar, falecendo en prisión, e Michelle xunto coa súa nai, Ángela Jeria, pasou á clandestinidade. En 1975 ambas foron detidas en Villa Grimaldi polos organismos represivos da ditadura, antes de partir ao exilio.
En 1979 regresou ao país e sumouse a diversos movementos contrarios á ditadura de Augusto Pinochet. Co retorno da democracia, Bachelet desenvolveu unha carreira política de baixo perfil, que cambiaría radicalmente ao asumir como ministra de Saúde durante o goberno de Ricardo Lagos Escobar en 2000. En 2002, asumiu como ministra de Defensa, sendo a primeira muller do país e de Iberoamérica en ocupar dito posto.[1] Nesa posición, Bachelet converteuse nunha figura de gran popularidade sendo designada posteriormente como candidata presidencial da Concertación de Partidos por la Democracia para as eleccións presidenciais de 2005, as cales gañou o 11 de decembro dese ano e o 11 de xaneiro de 2006 en primeira e segunda volta, respectivamente.
Presidenta de Chile
[editar | editar a fonte]A elección de Bachelet como presidenta de Chile marcou un dos maiores fitos na historia republicana do país ao ser a primeira muller electa para exercer o máximo cargo gobernamental. Pese ás altas cifras de aprobación e popularidade ao iniciar o seu mandato, ao termo da que se chamou «lúa de mel», Bachelet debeu afrontar unha serie de diversos conflitos, de entre os cales sobresaen a Revolución pingüina —iniciada a menos de dous meses de comezar o seu goberno— e a crise do Transantiago —ao ano seguinte—, que xeraron fortes divisións e crises na coalición de goberno como así mesmo durísimas críticas e reproches por parte da oposición. Porén, ao empezar a segunda metade do seu mandato, o «sello social» dos dous restantes anos —que permitiu unha importante reforma ao sistema previsional— e a ben avaliada xestión da crise económica mundial de 2008, permitiu que Bachelet repuntara as súas cifras de popularidade, alcanzando cifras históricas de apoio a nivel latinoamericano;[2] no plano internacional, Bachelet foi avaliada entre as mulleres máis poderosas e influentes do mundo.[3][4][5] A poucas semanas do termo do seu goberno, en febreiro de 2010, tivo que afrontar un terremoto de magnitude 8,8 que azotou a zona centro sur do país, que produciu, ademais, un forte tsunami que impactou as costas chilenas. Ambos eventos destrutivos deixaron un saldo de 525 persoas mortas e 25 desaparecidas.
Nacións Unidas
[editar | editar a fonte]Tras o seu mandato, Bachelet asumiu como secretaria xeral adxunta das Nacións Unidas, coa fin de encargarse e desempeñar a dirección executiva da recentemente creada axencia ONU Mulleres.[6][7] Non obstante, a expresidenta mantívose como unha das figuras políticas mellor avaliadas pola cidadanía chilena,[8][9] o que motivou o seu regreso ao país en marzo de 2013 para converterse novamente en candidata á presidencia.[10] Elixida en primarias como candidata do pacto Nueva Mayoría -conformada pola ex-Concertación e outros partidos de esquerda-,[11] Bachelet obtivo unha ampla maioría dos votos nas eleccións presidenciais de 2013 e foi reelecta para un segundo período, o que iniciou o 11 de marzo de 2014.
Recoñecementos
[editar | editar a fonte]En 2005, foi nomeada doutora honoris causa pola Universidade Pompeu Fabra de Barcelona.[12]
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ "Michelle Bachelet: mujer, izquierdista y agnóstica"
- ↑ "Informe de Prensa, Encuesta Nacional Octubre de 2009"
- ↑ "The 100 Most Powerful Women - #25 Michelle Bachelet"
- ↑ "The 100 Most Powerful Women - #27 Michelle Bachelet"
- ↑ "The 100 Most Powerful Women - #17 Michelle Bachelet"
- ↑ "Chile's Bachelet to head new U.N. women's entity"
- ↑ ""Bachelet se instala en Nueva York tras ser nombrada como la nueva encargada de ONU Mujer"". Arquivado dende o orixinal o 05 de marzo de 2016. Consultado o 20 de abril de 2016.
- ↑ ""Michelle Bachelet es la figura presidencial mejor evaluada y supera a candidatos de la Alianza, según CERC"". Arquivado dende o orixinal o 05 de marzo de 2016. Consultado o 20 de abril de 2016.
- ↑ ""Michelle Bachelet ganaría las elecciones de 2013 en Chile, según sondeo"". Arquivado dende o orixinal o 28-04-2016. Consultado o 20-04-2016.
- ↑ "Bachelet: "He tomado la decisión de ser candidata"
- ↑ ""“Nueva Mayoría” se denominará pacto presidencial opositor para la primaria del 30 de junio"". Arquivado dende o orixinal o 04 de marzo de 2016. Consultado o 20 de abril de 2016.
- ↑ "La UPF atorga el doctorat honoris causa a Michelle Bachelet". upf.edu (en catalán). 22 de maio de 2005. Arquivado dende o orixinal o 07 de novembro de 2023. Consultado o 7 de novembro de 2023.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte] |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Michelle Bachelet  |
Outros artigos
[editar | editar a fonte]Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]| Control de autoridades |
|
|---|
