Prionailurus bengalensis
Prionailurus bengalensis | |||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Estado de conservación | |||||||||||||||||||
Pouco preocupante[1] | |||||||||||||||||||
Clasificación científica | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Nome binomial | |||||||||||||||||||
Prionailurus bengalensis (Kerr, 1792) | |||||||||||||||||||
Subespecies | |||||||||||||||||||
|
Prionailurus bengalensis é unha especie de mamífero carnívoro da familia dos félidos, subfamilia dos felinos, unha das cinco que integran o xénero Prionailurus.
E o gato asiático máis amplamente distribuído. A súa área de dispersión esténde desde a rexión do Amur, no extremo oriente de Rusia até as illas de Indonesia, abarcando a península de Corea, China, Indochina, o subcontinente indio, e desde o oeste, do norte de Paquistán até as illas Filipinas polo leste.
Encóntrase en áreas utilizadas para a agricultura, pero prefire hábitats boscosos. Vive nas selvas tropicais de árbores perennifolias e en plantacións a nivel do mar, en bosques caducifolios subtropicais e bosques de coníferas no sopé da cordilleira do Himalaia a alturas superiores aos 1 000 msnm.
Características
[editar | editar a fonte]É aproximadamente do tamaño dun gato doméstico (duns 60 cm de lonxitude), pero máis delgado e coas patas máis longas. A súa pequena cabeza está marcada con dúas raias escuras prominentes que van desde os ollos até as orellas, raias brancas pequenas que van desde os ollos até o nariz. A parte posterior das súas moderadamente longas e arredonadas orellas son de cor negra con manchas brancas centrais. O tronco e as extremidades están marcadas con puntos negros de diferente tamaño e cor, e ao longo do lombo corren de dúas a catro fileiras de manchas alongadas. A cola é aproximadamente da metade do tamaño da lonxitude cabeza-tronco e está salpicada po algúns aneis de cor negra. A coloración xeral do corpo é parda alaranxada co peito e ventre branco. A súa dieta comprende mamíferos medianos e pequenos, aves, réptiles e peixes. É de hábitos nocturnos, manténdose activo desde o solpor até o amanecer, aínda que non é raro velo durante o día. Nada con gran axilidade.
Dimensións
[editar | editar a fonte]Lonxitude de cabeza e tronco, de 45 a 65 cm; lonxitude da cola, de 20 a 30 cm. Peso de 1,6 a 8 kg.[2]
Lonxevidade
[editar | editar a fonte]Contra os 13 anos.[2]
Camada
[editar | editar a fonte]De 2 a 3 cachorros.[2]
Taxonomía
[editar | editar a fonte]Descrición
[editar | editar a fonte]A especie foi descrita en 1792 polo médico e naturalista escocés en Linnaeus, Anim. Kingdom, 1: 151, baixo o nome de Felis bengalensis.[3]
Reclasificación
[editar | editar a fonte]Foi reclasificado en 1858 dentro do xénero Prionailurus polo explorador e naturalista ruso Nikolai Severtzov, que describiu este novo xénero.[3]
Etimoloxía
[editar | editar a fonte]O epíteto específico, bengalensis, débese a que o espécime tipo procedía de Bengala, India.[3]
Subespecies
[editar | editar a fonte]Na actualidade recoñécense dentro da especie as seguintes subespecies:[3]
- Prionailurus bengalensis (Kerr, 1792)
- Prionailurus bengalensis bengalensis (Kerr, 1792)
- Prionailurus bengalensis alleni Sody, 1949
- Prionailurus bengalensis borneoensis Brongersma, 1936
- Prionailurus bengalensis chinensis (Gray, 1837)
- Prionailurus bengalensis euptilurus (Elliot, 1871)
- Prionailurus bengalensis heaneyi Groves, 1997
- Prionailurus bengalensis horsfieldii (Gray, 1842)
- Prionailurus bengalensis javanensis (Desmarest, 1816)
- Prionailurus bengalensis rabori Groves, 1997
- Prionailurus bengalensis sumatranus (Horsfield, 1821)
- Prionailurus bengalensis trevelyani Pocock, 1939
Aínda que algúns autores engaden unha máis: Prionailurus bengalensis iriomotensis, que vive exclusivamente na pequena illa de Iriomote, nas illas Ryukyu (Xapón), que a maoiria recoñece como especie independente, Prionailurus iriomotensis Imaizumi, 1967.[4] E, para outros, sería un Prionailurus incertae sedis.[5]
Status
[editar | editar a fonte]A Unión Internacional para a Conservación da Natureza e dos Recursos Naturais (UICN) cualifica o status da especie como LC (pouco preocupante), debido a que é unha especie mmoi estendida e relativamente común,[6][7] aínda que a subespecie da illa Iriomonte, P. b. iriomotensis, avalíase por separado na súa Lista vermella porque a súa poboación é moi pequena e esta illada.[1]
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ 1,0 1,1 Ross, J., Brodie, J., Cheyne, S., Hearn, A., Izawa, M., Loken, B., Lynam, A., McCarthy, J., Mukherjee, S., Phan, C., Rasphone, A. & Wilting, A. (2015): Prionailurus bengalensis na Lista vermella da UICN. Versión 2018-2. Consultada o 5 de decembro de 2018.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Leopard cat. Prionailurus bengalensis en Cat Spcialist Group.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Prionailurus bengalensis en MSW.
- ↑ Imaizumi, Y. (1966–1967).
琉球 ,西表島 産 の山猫 (新 属 新種 ) について [Un novo xénero e especie de gato de Iriomote, islas Ryukyu] (pdf).哺乳 動物 学 雑誌 (en xaponés) (日本 哺乳 動物 学界 ) 3: 75–105. ISSN 1884-393X. Consultado o 5 de decembro de 2018. - ↑ Prionailurus Severtzov, 1858 no ITIS.
- ↑ Nowell, K. and Jackson, P. (1996): Wild Cats. Status Survey and Conservation Action Plan. Gland, Switzerland and Cambridge, UK: IUCN/SSC Cat Specialist Group. ISBN 2-8317-0045-0.
- ↑ Sunquist, Melvin E. & Sunquist, Fiona (2002): Wild Cats of the World. Chicago and London: University of Chicago Press. ISBN 978-0-2267-7999-7.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Prionailurus bengalensis |
Wikispecies posúe unha páxina sobre: Prionailurus bengalensis |
Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Jackson, Peter & Adrienne Farrell Jackson (1996): Les félins, toutes les espèces du monde: París / Lausanne: Delachaux et Niestlé. La bibliothèque du naturaliste. ISBN 2-603-01019-0.
- Kingdom, Jonathan (2004): The Kingdon Pocket Guide to African Mammals. Princeton, New Jersey, USA: Princeton University Press. ISBN 978-0-6911-2239-7.
- Kingdon, Jonathan & M. Hoffmann (eds.) (2015): The Kingdon Field Guide to African Mammals. Volume V: Carnivores, Pangolins, Equids and Rhinoceroses. Second Edition. Londres: Bloomsbury Publishing. Bloomsbury Natural History. ISBN 978-1-4729-1236-7.
- Marion, Rémy; Catherine Marion, Géraldine Véron, Julie Delfour, Cécile Callou & Andy Jennings (2005): Larousse des Félins. París: Larousse. ISBN 2-03-560453-2.
- VV.AA. (1986): Natura. Enciclopedia de los animales. Tomo II. Los primates. Los ungulados. Barcelona: Ediciones Orbis, S.A. ISBN 84-7634-752-9.
- Walker, E. (1975): Mammals of the World. 2 Vols. Sixth edition. Baltimore e Londres: The Johns Hopkins University Press. ISBN 978-0-8018-5789-8.
- Wilson, D. E. & Reeder, D. M., editors (2005): Mammal Species of the World: A Taxonomic and Geographic Reference (3rd ed.). Baltimore, Maryland, USA: The Johns Hopkins University Press. ISBN 978-0-8018-8221-0.