(Translated by https://www.hiragana.jp/)
Saturación de osíxeno - Wikipedia, a enciclopedia libre Saltar ao contido

Saturación de osíxeno

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Curva de saturación da hemoglobina en función da presión parcial do osíxeno.

A saturación de osíxeno é un caso particular do uso do termo saturación (do latín saturatio) que se emprega para indicar a cantidade (en %) dun gas nun líquido. En medicina, a saturación de osíxeno mídese nos fluídos corporais, xeralmente no sangue.

En medicina, o termo adoita empregarse para referirse ao nivel de osixenación do sangue. A osixenación prodúcese cando as moléculas de osíxeno entran nos tecidos do corpo. Por exemplo, o sangue osixénase nos pulmóns, onde as moléculas de osíxeno viaxan do aire ao sangue e combínanse coa hemoglobina para formar a oxihemoglobina, e con ela distribúense por todo o corpo.

A saturación de osíxeno no sangue, en concreto a saturación de osíxeno arterial é un parámetro importante para avaliar a función respiratoria. En moitos casos, dependendo do cadro clínico, da idade e da situación do paciente, permite extraer conclusións sobre a función e actividade pulmonar.

Saturación de osíxeno no sangue

[editar | editar a fonte]

O uso máis común da saturación en medicina é a medición da saturación de osíxeno no sangue (saturación de osíxeno no sangue arterial) mediante o método de oximetría de pulso para detectar a insuficiencia respiratoria. É importante, en particular, controlar o paciente durante a anestesia xeral en procedementos médicos, ou durante a terapia de osíxeno en caso de enfermidade grave do paciente. De feito, mídese a porcentaxe de osíxeno unido á hemoglobina sanguínea (contido de oxihemoglobina).

Os valores de saturación exprésanse coa abreviatura "S", engadindo o símbolo químico do osíxeno (s-O2 ou sa-O2).

En baixas presións parciais de osíxeno, a maior parte da hemoglobina está desosixenada. Cando a presión parcial de osíxeno aumenta até un certo punto (ao redor do 90%, aínda que este valor pode variar segundo o contexto clínico), a saturación de osíxeno no sangue comeza a aumentar segundo unha curva de disociación da oxihemoglobina.[1]

Esta saturación de osíxeno no sangue continúa aumentando coa presión parcial de osíxeno e pode chegar a case 100% en presións parciais de osíxeno moi altas. Concretamente, é común que se alcance unha saturación de osíxeno próxima ao 100% en presións parciais de osíxeno ao redor de 100 mmHg, ou aproximadamente 13,3 kPa.[1]

Saturación de osíxeno e presión parcial de osíxeno

[editar | editar a fonte]
Curva do osíxeno vinculado.

A curva mostra que a porcentaxe de hemoglobina saturada de osíxeno está directamente relacionada coa presión parcial de osíxeno arterial. Canto maior sexa a presión parcial de osíxeno (P-O2 , PO2 ou pO2), maior será a saturación de osíxeno no sangue. Debido á dependencia da afinidade polo osíxeno coa hemoglobina, que depende do número de moléculas de O2 xa unidas, esta relación non é lineal. A curva de O2 limitada mostra unha pendente en forma de "S".[2]

Aviso médico
Aviso médico
Advertencia: A Wikipedia non dá consellos médicos.
Se cre que pode requirir tratamento, por favor, consúltello ao médico.

Valores medios:[3]

  • pO2 (sangue arterial): 71 - 100 mm Hg; SO 2 : 94-97 %
  • pO2 venoso mixto : pO2 : 36 - 44 mm Hg; SO2 : 65-82 %

Medición e rango de saturación

[editar | editar a fonte]

A saturación mídese mediante un pulsioxímetro e baséase no principio de absorción dunha luz característica pola oxihemoglobina. O valor da saturación de osíxeno no sangue para humanos sans está no rango de 95-99%. Para os fumadores, estes valores son máis baixos. Unha saturación de osíxeno no sangue inferior ao 90% implica hipoxia que pode ser causada, entre outras causas, pola anemia. Un dos síntomas da baixa saturación de osíxeno no sangue é a cianose.

  1. 1,0 1,1 Shrimanker, Isha; Bhattarai, Sandeep (2023). Electrolytes. Treasure Island (FL): StatPearls Publishing. PMID 31082167. 
  2. saturation3 Arquivado 26 de xuño de 2015 en Wayback Machine..
  3. Guder, Notte; "El Laboratori Llibre", P. 999; Elsevier 2009, 2.

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]