Txabi Etxebarrieta
| Nome orixinal | (eu) Xabier Etxebarrieta Ortiz  |
|---|---|
| Biografía | |
| Nacemento | 14 de outubro de 1944 Bilbao, España |
| Morte | 7 de xuño de 1968 (23 anos) Tolosa, España |
| Causa da morte | shot by the police, ferida por arma de fogo |
| Educación | Q97203344  |
| Actividade | |
| Ocupación | estudante, militante |
| Membro de | Euskadi Ta Askatasuna (–1968) |
| Participou en | |
| 7 de xuño de 1968 | Murder of José Pardines (en) |
| Familia | |
| Irmáns | José Antonio Etxebarrieta |
| Parentes | Natxo Etxebarrieta, sobriño |
 | |
Javier Etxebarrieta Ortiz, nado en Bilbao, Biscaia o 14 de outubro de 1944, e finado en Tolosa, Guipúscoa o 7 de xuño de 1968, máis coñecido como Txabi Etxebarrieta, foi un destacado dirixente de Euskadi Ta Askatasuna (ETA) nos anos 60, coñecido por ser o autor material do primeiro asasinato desta organización e tamén por ser o primeiro militante de ETA morto nun enfrontamento armado coa Garda Civil, polo que se converteu nunha icona dentro da contorna de ETA e da esquerda abertzale.
Primeiro asasinato de ETA
[editar | editar a fonte]O 7 de xuño de 1968, o coche no que viaxaban Etxebarrieta e o tamén activista Iñaki Sarasketa é detido por un control da Garda Civil en Aduna (Guipúscoa). Temendo que fosen descubertos, Txabi Etxebarrieta descendeu do coche disparando ó axente José Pardines Arcay. Foi o primeiro asasinato de ETA.
A morte de Etxebarrieta
[editar | editar a fonte]Etxebarrieta e Sarasketa déronse á fuga refuxiándose na casa dun cura de Tolosa. Tras permanecer unhas horas refuxiados decidiron abandonar a casa parroquial, sendo parados inmediatamente por axentes da Garda Civil que aínda non coñecían as súas identidades, durante o cacheo non detectaron a pistola que portaba Sarasketa, con todo si atoparon a de Etxebarrieta, nese momento iniciouse un tiroteo no que resultou morto Txabi Etxebarrieta con dúas feridas de bala en Benta Haundi (Tolosa).[1] Iñaki Sarasketa logrou escapar do tiroteo apuntando coa súa arma ó condutor dun coche, ó cal obrigou a transportarlo até a Igrexa de Errezil, onde se refuxiou para ser detido ó día seguinte.
Posteriormente Sarasketa foi sometido a un Consello de Guerra, o primeiro tras a Guerra Civil Española, no que foi condenado á morte. Coa intercesión ante Francisco Franco do Xeneral das Xesuítas, o pai Pedro Arrupe, foi conmutada a pena de morte pola de reclusión e, brutalmente mallado, ingresou en prisión, onde pasou 9 anos até a amnistía de 1977.[2][3][4]
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ "Relato detallado dos feitos segundo a web guardiacivil.org". Arquivado dende o orixinal o 17 de xaneiro de 2012. Consultado o 25 de novembro de 2016.
- ↑ Clemencia para un etarra e denuncia de torturas
- ↑ Declaracións de Sarasketa sobre as torturas que sufriu[Ligazón morta]
- ↑ Actualmente Sarasketa condena a loita armada e vive afastado da política.
 |
A Galipedia ten un portal sobre: País Vasco |
