Wilhelm Steinitz

Wilhelm Steinitz
	; Wilhelm Steinitz
Biografía
Nacemento	17 de maio de 1836; Praga República Checa
Morte	12 de agosto de 1900; Nova York Estados Unidos
Causa da morte	infarto agudo de miocardio
Lugar de sepultura	The Evergreens Cemetery (en)
Residencia	Nova York
País de nacionalidade	Austríaca
Educación	Universidade Técnica de Viena - matemáticas
Actividade
Campo de traballo	Xadrez
Ocupación	Xogador de xadrez
Nacionalidade deportiva	Estados Unidos de América ; Inglaterra
Deporte	xadrez
Familia
Cónxuxe	Elisabeth Wiebel
Premios
	world chess champion (en) ;
Descrito pola fonte	Appletons' Cyclopædia of American Biography; Grande Enciclopedia Soviética 1969-1978, (sec:Стейниц Вильгельм); Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron

Wilhelm Steinitz, nado en Praga o 17 de maio de 1836 e finado en Nova York o 12 de agosto de 1900, foi un xogador de xadrez austríaco. Está considerado o primeiro campión mundial deste deporte.

Traxectoria

Na primeira parte da súa carreira, o xogo de Steinitz era similar ao dos seus contemporáneos Adolf Anderssen ou Paul Morphy, caracterizado por rápidos ataques ao rei e preferencia por aperturas de gambito. Pero gradualmente Steinitz foi desenvolvendo un estilo propio, que é a fundación do estilo posicional, sen o cal seria imposible comprender o xadrez moderno. Trazos distintivos do estilo maduro de Steinitz son a fe na defensa, o uso do rei como peza activa ata en etapas temperás do xogo e un estudo profundo da estrutura de peóns.

Tras declararse a si mesmo campión mundial de xadrez en 1866 tras a súa vitoria sobre Anderssen, defendeu o seu título con éxito en catro ocasións: contra Johannes Zukertort en 1886, Mikhail Chigorin en 1889 e 1892 e Gunsberg en 1891. O seu reinado concluíu cando caeu ante Emanuel Lasker en 1894. O encontro celebrouse en Nova York, Filadelfia e Montreal. Terminou co triunfo de Lasker (+10 -5 =4). En 1896-7 en Moscova xogou o encontro de desquite contra Lasker, volvendo a perder (+10 -2 =5).

Na última etapa da súa vida perdeu a razón, cando xa o seu nivel de xogo decaera notablemente. Foi recluído nun sanatorio mental. Nesta época pronunciou a súa famosa frase: "Podo xogar con Deus e darlle un peón de vantaxe".