Zenit-3SL
| Zenit-3SL | |
|---|---|
 | |
| Función | Lanzador espacial pesado |
| Tamaño | |
| altura | 59,60 m[1] |
| diámetro | 3,90 m[1] |
| masa | 471.000 kg[1] |
| Etapas | 3[1] |
| Carga LEO | |
| masa | 7000 kg[1] |
| Carga GTO | |
| masa | 5700 kg / 6100 kg[1] |
| Lanzamento históricos | |
| Estado | Fóra de produción[1] |
| Total de lanzamentos | 36[2][3] |
| exitosos | 32[2][3] |
| fallos | 3[2][3] |
| Fallos parciais | 1[2][3] |
| Voo inaugural | 28 de marzo de 1999[1] |
| Último voo | 26 de maio de 2014[1] |
| Primeira etapa – Etapa 1[1] | |
| altura | 32,9 m[1] |
| diámetro | 3,90 m[1] |
| masa baleiro | 28.600 kg[1] |
| masa cheo | 354.300 kg[1] |
| impulsado por | 1 RD-171[1] |
| potencia máxima | 8181,129 kN (no baleiro)[1] |
| Impulso específico | 311 s (a nivel do mar), 337 s (no baleiro)[1] |
| propelente | Oxíxeno líquido e queroseno[1] |
| Segunda etapa – Etapa 2[1] | |
| altura | 11,5 m[1] |
| diámetro | 3,90 m[1] |
| masa baleiro | 9000 kg[1] |
| masa cheo | 90.600 kg[1] |
| impulsado por | 1 RD-120[1] |
| potencia máxima | 912,0 kN (no baleiro)[1] |
| Impulso específico | 349 s (no baleiro)[1] |
| propelente | Oxíxeno líquido e queroseno[1] |
| Terceira etapa – Etapa 3[1] | |
| altura | 5,60 m[1] |
| diámetro | 3,70 m[1] |
| masa baleiro | 2720 kg[1] |
| masa cheo | 17.300 kg[1] |
| impulsado por | 1 RD-58M[1] |
| potencia máxima | 84,9 kN (no baleiro)[1] |
| Impulso específico | 352 s (no baleiro)[1] |
| propelente | Oxíxeno líquido e queroseno[1] |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
Zenit-3SL foi un lanzador pesado ucraíno e ruso adicado principalmente a lanzar satélites de comunicacións. Era comercializado pola empresa Sea Launch e lanzado desde unha plataforma mariña.[1][2][3]
Características
[editar | editar a fonte]O Zenit-3SL foi un derivado do Zenit-3 deseñado para poder ser lanzado desde unha plataforma flotante que podía moverse a calquera punto do océano e tomar vantaxe de ser lanzado desde baixas latitudes, cerca do ecuador. A versión orixinal modificouse, ampliando a terceira etapa para poder enviar cargas máis pesadas a órbita. Lanzáronse 36 Zenit-3SL, con tres fallos totais e un parcial.[1][2][3]
Historial de lanzamentos
[editar | editar a fonte]| Voo[1][2][3] | Data[1][2][3] | Carga[1][2][3] | Resultado[1][2][3] | Notas[1][2][3] |
|---|---|---|---|---|
| 1 | 28 de marzo de 1999 | DemoSat | Éxito | Primeiro voo dun Zenit-3SL. |
| 2 | 10 de outubro de 1999 | DirecTV 1R | Éxito | |
| 3 | 12 de marzo de 2000 | ICO F1 | Fallo | Apagado prematuro da segunda etapa. |
| 4 | 28 de xullo de 2000 | PAS 9 | Éxito | |
| 5 | 21 de outubro de 2000 | Thuraya 1 | Éxito | |
| 6 | 18 de marzo de 2001 | XM 2 | Éxito | |
| 7 | 8 de maio de 2001 | XM 1 | Éxito | |
| 8 | 15 de xuño de 2002 | Galaxy 3C | Éxito | |
| 9 | 10 de xuño de 2003 | Thuraya 2 | Éxito | |
| 10 | 8 de agosto de 2003 | EchoStar 9 (Telstar 13) | Éxito | |
| 11 | 1 de outubro de 2003 | Galaxy 13 (Horizons 1) | Éxito | |
| 12 | 11 de xaneiro de 2004 | Telstar 14 (Estrela do Sul 1) | Éxito | |
| 13 | 4 de maio de 2004 | DirecTV 7S | Éxito | |
| 14 | 29 de xuño de 2004 | Telstar 18 (APStar 5) | Fallo parcial | Fallo da terceira etapa, deixando o satélite nunha órbita incorrecta. |
| 15 | 1 de marzo de 2005 | XM 3 | Éxito | |
| 16 | 26 de abril de 2005 | Spaceway 1 | Éxito | |
| 17 | 23 de xuño de 2005 | Intelsat Americas 8 | Éxito | |
| 18 | 8 de novembro de 2005 | Inmarsat-4 F2 | Éxito | |
| 19 | 15 de febreiro de 2006 | EchoStar 10 | Éxito | |
| 20 | 12 de abril de 2006 | JCSat 9 | Éxito | |
| 21 | 18 de xuño de 2006 | Galaxy 16 | Éxito | |
| 22 | 22 de agosto de 2006 | Koreasat 5 | Éxito | |
| 23 | 30 de outubro de 2006 | XM 4 | Éxito | |
| 24 | 30 de xaneiro de 2007 | NSS 8 | Fallo | Explosión do foguete na plataforma de lanzamento. |
| 25 | 15 de xaneiro de 2008 | Thuraya 3 | Éxito | |
| 26 | 19 de marzo de 2008 | DirecTV 11 | Éxito | |
| 27 | 21 de maio de 2008 | Galaxy 18 | Éxito | |
| 28 | 16 de xullo de 2008 | EchoStar 11 | Éxito | |
| 29 | 24 de setembro de 2008 | Galaxy 19 | Éxito | |
| 30 | 20 de abril de 2009 | SICRAL 1B | Éxito | |
| 31 | 24 de setembro de 2011 | Atlantic Bird 7 | Éxito | |
| 32 | 1 de xuño de 2012 | Intelsat 19 | Éxito | |
| 33 | 19 de agosto de 2012 | Intelsat 21 | Éxito | |
| 34 | 3 de decembro de 2012 | Eutelsat 70B | Éxito | |
| 35 | 1 de febreiro de 2013 | Intelsat 27 | Fallo | Apagado prematuro da primeira etapa e caída do foguete ao océano. |
| 36 | 26 de maio de 2014 | Eutelsat 3B | Éxito | Último voo dun Zenit-3SL. |
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 1,25 1,26 1,27 1,28 1,29 1,30 1,31 1,32 1,33 1,34 1,35 1,36 1,37 1,38 1,39 1,40 1,41 1,42 1,43 Mark Wade (2022). "Zenit-3SL" (en inglés). Consultado o 13 de abril de 2022.
- ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 Gunter Dirk Krebs (2022). Gunter's Space Page, ed. "Zenit-3SL (1)" (en inglés). Consultado o 13 de abril de 2022.
- ↑ 3,00 3,01 3,02 3,03 3,04 3,05 3,06 3,07 3,08 3,09 3,10 Gunter Dirk Krebs (2022). Gunter's Space Page, ed. "Zenit-3SL (2)" (en inglés). Consultado o 13 de abril de 2022.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte] |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Zenit-3SL  |