A versión para imprimir xa non se actualiza e pode conter erros de renderizado. Actualice os marcadores do seu navegador e empregue mellor a función de impresión propia do navegador.

Galego

Etimoloxía: da onomatopea «me», son que emiten as ovellas.

Pronuncia: /ˈmɛaɾ/ (AFI)

Verbo intransitivo

mear

Emitir [a ovella ou a cabra] a súa voz.
- Sinónimos: bear, berrar, berregar.
- Exemplo: A ovella anda a mear porque ten fame.

Traducións

Francés: bêler ^(fr).
Italiano: belare ^(it).

Conxugación

Verbo regular da 1ª conxugación

**Formas impersoais**
Infinitivo	mear
Xerundio	meando
Participio	meado, meada, meados, meadas

**Formas persoais**
		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	meo	meas	mea	meamos	meades	mean
	Copretérito	meaba	meabas	meaba	meabamos	meabades	meaban
	Pretérito	meei	meaches	meou	meamos	meastes	mearon
	Antepretérito	meara	mearas	meara	mearamos	mearades	mearan
	Futuro	mearei	mearás	meará	mearemos	mearedes	mearán
	Pospretérito	mearía	mearías	mearía	meariamos	meariades	mearían
Modo Subxuntivo	Presente	mee	mees	mee	meemos	meedes	meen
	Pretérito	mease	meases	mease	meásemos	meásedes	measen
	Futuro	mear	meares	mear	mearmos	meardes	mearen
Modo Imperativo	Afirmativo		mea	mee¹	meemos	meade	meen¹
Modo Imperativo	Negativo		mees	mee¹	meemos	meedes	meen¹
Infinitivo conxugado		mear	meares	mear	mearmos	meardes	mearen

¹ Vostede(s)

Castelán

Verbo intransitivo

mear

Mexar, ouriñar (expulsar os ouriños).

Verbo transitivo

mear

Mexar, ouriñar (expulsar [unha substancia] cos ouriños).
Mexar, ouriñar (ensuciar [algo] cos ouriños).