Xuno

Galego

• Etimoloxía: do latín Iuno, Juno.

• Pronuncia: [ˈʃu.nʊ] (AFI)

Nome propio

Xuno

1. (Mitoloxía) Deusa romana, equivalente á Hera grega, deusa do matrimonio e raíña dos deuses. Filla de Saturno e Ops, irmá e esposa de Xúpiter, co que tivo dous fillos, Marte e Vulcano, e unha filla, Lucina. Formaba parte da Tríade Capitolina, xunto a Xúpiter e Minerva. Representa a maternidade na mitoloxía romana.
2. (Astronomía) Asteroide localizado entre Marte e Xúpiter.

Traducións

• Francés: Junon ^(fr)
• Alemán: Juno ^(de)
• Bielorruso: Юнона ^(be)
• Búlgaro: Юнона ^(bg)
• Francés de Luisiana: juninona ^(frc)
• Checo: Juno ^(cs)
• Inglés: Juno ^(en)
• Árabe: جُونُو ^(ar)
• Catalán: Juno ^(ca)
• Cheroqui: ᏧᏃ ^(chr)
• Mandarín: 朱しゅ诺 ^(cmn)
• Copto: ⲓⲩⲛⲟ ^(cop)
• Esperanto: Junono ^(eo)
• Finés: Juno ^(fi)
• Grego: Γιούνο ^(el)
• Hindi: जूनो ^(hi)
• Italiano: Giunone ^(it)
• Xaponés: ジュノー ^(ja), ユーノー ^(ja)
• Coreano: ^유노 ^(ko)
• Latín: Iūnō ^(la), Juno ^(la)
• Polaco: Junona ^(pl)
• Ruso: Юнона ^(ru)
• Eslovaco: Juno ^(sk)
• Suahili: Juno ^(sw)
• Sueco: Juno ^(sv)
• Turco: Juno ^(tr)
• Ucraíno: Юнона ^(uk)
• Castelán: Juno ^(es)
• Portugués: Juno ^(pt)