barra

Galego

• Etimoloxía: de orixe incerta, quizáis do latín vulgar *barra, ou do latín medieval barra 'barreira', documentada no século XII.

• Pronuncia: /bʌ.'rrʌ/ (AFI)

Substantivo feminino

barra (sg: barra; pl: barras)

1. Peza longa e delgada de metal ou outro material ríxido, polo xeral en forma de cilindro ou de prisma.
   • Exemplo: Ían armados con barras de aceiro. Co golpe rompeu a barra da bicicleta
     
     .
2. Peza longa que hai nos bares ao longo do mostrador.
   • Exemplo: Pousou as mans na barra
     
     .
3. Por extensión, taboleiro ou moble estreito que hai nos bares e cafetarías para servir o que piden os clientes.
   • Exemplo: O camareiro deixou as cervexas na barra
     
     .
4. Peza de pan de forma alongada.
   • Exemplo: Gústame máis o molete ca a barra
     
     .
5. Alimento sólido en forma de prisma.
   • Exemplo: Unha barra de xeado
     
     .
6. Nube que se ve ás veces despois de poñerse o Sol.
   • Exemplo: Hoxe o ceo está cheo de barras
     
     .
7. Banco ou baixo de area na desembocadura dun río, que fai perigosa a navegación.
   • Exemplo: O barco encallou na barra do río
     
     .
8. Trazo delgado e oblicuo (/) que, nunha liña de escritura, serve para separar números, versos nun poema, etc.
   • Exemplo: Separar con dúas barras cada acepción
     
     .
9. (Heráldica) Faixa que atravesa en diagonal o campo do escudo desde o ángulo superior esquerdo ao inferior dereito.
   • Exemplo: As cinco barras dos Quiroga
     
     .