provir

Galego

• Etimoloxía: do latín provenire.

• Pronuncia: [pɾoˈβべーたiɾ] (AFI)

Verbo

provir

1. Ter a súa orixe en; derivar, dimanar, proceder, vir.

Traducións

• Castelán: provenir ^(es)
• Catalán: provenir ^(ca)
• Francés: provenir ^(fr)
• Portugués: provir ^(pt)

Conxugación

Verbo irregular da 3ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	provir
Xerundio	provindo
Participio	provido

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	proveño	provés	provén	provimos	provides, provindes	proveñen
	Copretérito	proviña	proviñas	proviña	proviñamos	proviñades	proviñan
	Pretérito	provín	proviñeches	proveu	proviñemos	proviñestes	proviñeron
	Antepretérito	proviñera	proviñeras	proviñera	proviñeramos	proviñerades	proviñeran
	Futuro	provirei	provirás	provirá	proviremos	proviredes	provirán
	Pospretérito	proviría	provirías	proviría	proviriamos	proviriades	provirían
Modo Subxuntivo	Presente	proveña	proveñas	proveña	proveñamos	proveñades	proveñan
	Pretérito	proviñese	proviñeses	proviñese	proviñésemos	proviñésedes	proviñesen
	Futuro	proviñer	proviñeres	proviñer	proviñermos	proviñerdes	proviñeren
Modo Imperativo	Afirmativo		provén	proveña1		provide, provinde	proveñan1
	Negativo		proveñas	proveña1		proveñades	proveñan1
Infinitivo conxugado		provir	provires	provir	provirmos	provirdes	proviren

1 Vostede(s)

Portugués

• Etimoloxía: do latín provenire.

Verbo

provir

1. Provir.