Witkowa wjerba
| |
| Witkowa wjerba (Salix viminalis) | |
| systematika | |
|---|---|
| Domena | Eukaryoty |
| Swět | Rostlinstwo |
| Rosidy Eurosidy I | |
| rjad: | (Malpighiales) |
| swójba: | Wjerbowe rostliny (Salicaceae) |
| ród: | Wjerba[1][2] (Salix) |
| družina: | Witkowa wjerba |
| wědomostne mjeno | |
| Salix viminalis | |
| L. | |
Witkowa wjerba (Salix viminalis) je rostlina ze swójby wjerbowych rostlinow (Salicaceae). Dalše serbske ludowe mjeno je konopina.
Wopis
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Witkowa wjerba je w lěću zeleny małki štom abo wulki kerk, kotryž docpěwa wysokosć wot 4 hač do 10 m.
Zrunane hałuzy su jara zhibujomne a brunojće zelene. Na spočatku su šěrje pjelsćojće kosmate, ale pozdźišo su nahe. Wone su witkojte a šwižne.
Łopjena
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Wuske łopjena su lancetojte, nimale cyłokromne, na hornim boku ćmowozelene, na delnim boku husto slěbrojće kosmate, na kromje žołmate a zakulene. Wone docpěwaja dołhosć wot hač do 12 (wot 8 hač do 15) cm.
Kćenja
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Kćěje wot měrca hač do meje. Kćenja su dwudomnje rozšěrjene a so před łopjenami jewja. Micki su cylindriske a docpěwaja dołhosć wot něhdźe 3 cm. Nošne łopješka kćenja su dwubarbne. Płódnik je nimale sedźacy a kosmaty.
Stejnišćo
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Rosće we łučinowych kerčinach a lěsach při stejacych a běžacych wodźiznach. Ma radšo běłohlinowe hač pěskowe, wutkate pódy.
Rozšěrjenje
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Rostlina je wot Pyrenejow, přez cyłu srjedźnu Europu hač do Sibirskeje rozšěrjena.
Wužiwanje
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Hałuzy so za plećenje košow wužiwaja.
Podobna družina
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]- Lěwanćikowa wjerba (Salix eleagnos) njese křiwjene micki. Jeje łopjena su na delnim boku husto pjelsćojće kosmate. Zdónk je tołsty a prawidłowny.
Nóžki
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]- ↑ Pawoł Völkel: Prawopisny słownik hornjoserbskeje rěče. Hornjoserbsko-němski słownik. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2005, ISBN 3-7420-1920-1, str. 544.
- ↑ W internetowym słowniku: Weide
Žórła
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]- Bruno P. Kremer: Steinbachs Naturführer Bäume & Sträucher, ISBN 978-3-8001-5934-5, strona 158 (němsce)
- Meyers Taschenlexikon Biologie, In 3 Bänden, 3. zwjazk, ISBN 3-411-12033-9, strona 274 (němsce)
- Schauer - Caspari: Pflanzenführer für unterwegs, ISBN 978-3-8354-0354-3, 2. nakład, 2008, strona 450 (němsce)
- Spohn, Aichele, Golte-Bechtle, Spohn: Was blüht denn da? Kosmos Naturführer (2008), ISBN 978-3-440-11379-0, strona 406 (němsce)
- Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
- Kubát, K. (Hlavní editor): Klíč ke květeně České republiky. Academia, Praha (2002)
- Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
- Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)