Hericium

Hericium
	; Hericium coralloides
Vísindaleg flokkun
Ríki:	Svepparíki (Fungi);
Fylking:	Kólfsveppir (Basidiomycota);
Flokkur:	Agaricomycetes;
Undirflokkur:	Heilkólfungar (Agaricomycetidae);
Ættbálkur:	Broddkóralsbálkur (Hericales);
Ætt:	Broddkóralsætt (Hericiaceae);
Ættkvísl:	Hericium; Pers. (1794)
Einkennistegund
	Hericium coralloides; (Scop.) Pers. (1794)

Hericium^[1] er ættkvísl ætisveppa af broddkóralsbálki^[2]. Flestir þeirra eru taldir mjög góðir matsveppir.^[3] Í Austurlöndum fjær eru þeir auk þess taldir hafa mikinn lækningamátt.

Útbreiðsla

Hericium eru víða á norðurhveli, en ekki algengir vegna skógnýtingar. Auðvelt er hinsvegar að rækta flesta þeirra.

Orðsifjar

Fræðiheitið "Hericium" þýðir broddgöltur á latínu.^[4]

Flokkun

Hericium eru einna skyldastir hneflum, og er nú jafnvel taldir til þeirra (Russulales).^[5]^[6]

Tegundir

Fræðiheiti	Lýsing	Útbreiðsla
Hericium abietis	Finnst á dauðum viði barrtrjáa, sérstaklega þin og degli.	Norður-Ameríka
Hericium alpestre	Evrópsk tegund sem líkist H. coralloides en var staðfest sem aðskilin tegund 1983. Finnst í fjallendi, vanalega á nýföllnum bolum og stubbum þintegunda. Gró eru 5–6.5 til 4.5–5.5 µm.^[7]^[8]	Slóvenía
Hericium americanum	Aðallega á viði lauftrjáa, sjaldan á barrtrjám	Norður-Ameríka
Hericium bharengense^[9]		Sikkim Himalaja (Indland)
Hericium botryoides	Hefur fundist á Quercus myrsinifolia.	Sapporo，Japan
Hericium cirrhatum	Sveppaldinið greinist í skeljalaga hettur.^[10]	suður Englandi
Hericium clathroides		Evrópa
Hericium coralloides	Hefur fundist á beyki (Fagus sylvatica) og þin. Gró eru 3.5–5 til 3–4 µm.^[7]	Útbreiddur í Evrópu
Hericium erinaceus	Hefur fundist á lifandi eik og beyki.^[7]	Norður-Ameríka, Evrópa og Asía
Hericium rajchenbergii		Argentina^[11]
Hericium yumthangense^[12]		Indland: Sikkim

Tilvísanir

↑ Bisby F.A., Roskov Y.R., Orrell T.M., Nicolson D., Paglinawan L.E., Bailly N., Kirk P.M., Bourgoin T., Baillargeon G., Ouvrard D. (red.) (2011). „Species 2000 & ITIS Catalogue of Life: 2011 Annual Checklist“. Species 2000: Reading, UK. Sótt 24. september 2012.
↑ Helgi Hallgrímsson (2010). Sveppabókin. Skrudda. bls. 187. ISBN 978-9979-655-71-8.
↑ Paul Stamets - Growing Gourmet and Medicinal Mushrooms (1996, ISBN 1-58008-175-4) bls 387
↑ Spore Print Geymt 9 október 2011 í Wayback Machine, Quarterly Newsletter of the Edmonton Mycological Society
↑ Larsson E, Larsson KH (2003). „Phylogenetic relationships of russuloid basidiomycetes with emphasis on aphyllophoralean taxa“. Mycologia. 95 (6): 1035–65. doi:10.2307/3761912. JSTOR 3761912. PMID 21149013.
↑ Miller SL, Larsson E, Larsson KE, Verbeken A, Nuytinck J (2006). „Perspectives in the new Russulales“. Mycologia. 98 (6): 960–70. doi:10.3852/mycologia.98.6.960. PMID 17486972.
↑ ^7,0 ^7,1 ^7,2 Hallenberg N. (1983). „Hericium coralloides and H. alpestre (Basidiomycetes) in Europe“. Mycotaxon. 18 (1): 181–89.
↑ Kiyashko AA; Zmitrovich IV (2013). „Hericium alpestre Pers“ (PDF). Red Book of Karachaevo-Cherkessia: 212.
↑ Das K; Stalpers J; Eberhardt U (2011). „A new species of Hericium from Sikkim Himalaya (India)“. Cryptogamie Mycologie. 32 (3): 285–93. doi:10.7872/crym.v32.iss3.2011.285.
↑ Pegler DN., D.N. (2003). „Useful fungi of the world: the monkey head fungus“. Mycologist. 17 (3): 120–21. doi:10.1017/S0269915X03003069.
↑ Hallenberg N; Nilsson RH; Robledo G (2012). „Species complexes in Hericium (Russulales, Agaricomycota) and a new species - Hericium rajchenbergii - from southern South America“. Mycological Progress. 12 (2): 413–20. doi:10.1007/s11557-012-0848-4.
↑ Das K; Stalpers JA; Stielow JB (2014). „Two new species of hydnoid-fungi from India“. IMA Fungus. 4 (2): 359–69. doi:10.5598/imafungus.2013.04.02.15. PMC 3905948. PMID 24563842.

Þessi sveppagrein er stubbur. Þú getur hjálpað til með því að bæta við greinina.

[COL-1] Bisby F.A., Roskov Y.R., Orrell T.M., Nicolson D., Paglinawan L.E., Bailly N., Kirk P.M., Bourgoin T., Baillargeon G., Ouvrard D. (red.) (2011). „Species 2000 & ITIS Catalogue of Life: 2011 Annual Checklist“. Species 2000: Reading, UK. Sótt 24. september 2012.

[2] Helgi Hallgrímsson (2010). Sveppabókin. Skrudda. bls. 187. ISBN 978-9979-655-71-8.

[3] Paul Stamets - Growing Gourmet and Medicinal Mushrooms (1996, ISBN 1-58008-175-4) bls 387

[4] Spore Print Geymt 9 október 2011 í Wayback Machine, Quarterly Newsletter of the Edmonton Mycological Society

[5] Larsson E, Larsson KH (2003). „Phylogenetic relationships of russuloid basidiomycetes with emphasis on aphyllophoralean taxa“. Mycologia. 95 (6): 1035–65. doi:10.2307/3761912. JSTOR 3761912. PMID 21149013.

[6] Miller SL, Larsson E, Larsson KE, Verbeken A, Nuytinck J (2006). „Perspectives in the new Russulales“. Mycologia. 98 (6): 960–70. doi:10.3852/mycologia.98.6.960. PMID 17486972.

[Hallenberg1983-7] 7,0 ^7,1 ^7,2 Hallenberg N. (1983). „Hericium coralloides and H. alpestre (Basidiomycetes) in Europe“. Mycotaxon. 18 (1): 181–89.

[Kiyashko&Zmitrovich2013-8] Kiyashko AA; Zmitrovich IV (2013). „Hericium alpestre Pers“ (PDF). Red Book of Karachaevo-Cherkessia: 212.

[Das2011-9] Das K; Stalpers J; Eberhardt U (2011). „A new species of Hericium from Sikkim Himalaya (India)“. Cryptogamie Mycologie. 32 (3): 285–93. doi:10.7872/crym.v32.iss3.2011.285.

[Pegler2003-10] Pegler DN., D.N. (2003). „Useful fungi of the world: the monkey head fungus“. Mycologist. 17 (3): 120–21. doi:10.1017/S0269915X03003069.

[Hallenberg_2013-11] Hallenberg N; Nilsson RH; Robledo G (2012). „Species complexes in Hericium (Russulales, Agaricomycota) and a new species - Hericium rajchenbergii - from southern South America“. Mycological Progress. 12 (2): 413–20. doi:10.1007/s11557-012-0848-4.

[Das_2013-12] Das K; Stalpers JA; Stielow JB (2014). „Two new species of hydnoid-fungi from India“. IMA Fungus. 4 (2): 359–69. doi:10.5598/imafungus.2013.04.02.15. PMC 3905948. PMID 24563842.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]