იხილეთ წყარო გვერდისთვის რელიგია იაპონიაში

==რელიგიები==
===სინთოიზმი (სინთო)===
სინთო, ასევე კამი-ნო-მიჩი იაპონიის ძირძველი რელიგიაა, რომელიც ეფუძვნება ღმერთების და სულების თაყვანისცემას და იაპონიის უძველეს ტრადიციებს და მითოლოგიას. სინთო  ყველაზე დიდი რელიგია იაპონიაში, მას იცავს მოსახლეობის თითქმის 80% , თუმცა მათგან მხოლოდ მცირე პროცენტი გამოკითხვებში ასახელებს თავს "სინთოისტად".  ეს გამოწვეულია იმით, რომ "სინტოს" სხვადასხვა მნიშვნელობა აქვს იაპონიაში: იაპონელთა უმეტესობა დადის სინტოს სამლოცველოებში და თაყვანს სცემს კამის (სული, ღმერთი, ღვთაებრივობა) ცნებას, მაგრამ სიტყვა "სინთოისტი" ასოცირდება სინთოისტურ სექტებთან, სინთოს ხალხურ რწმენაში ინიციაციის რიტუალები და კრიტერიები არ არსებობს.  ქვეყანაში სინთოს აქვს 100 000 სალოცავი და 78 890 მღვდელი.

===ბუდიზმი===
ბუდიზმი (ბუკიო) პირველად იაპონიაში VI საუკუნეში გაჩნდა, იგი შემოიღეს 538 ან 552 წელს კორეულ ბეკჯის სამეფოდან.  ბეკჯის მეფემ იაპონიის იმპერატორს გაუგზავნა ბუდას სურათი და რამდენიმე სუტრა.  კონსერვატიული ძალების მოკლე, მაგრამ სასტიკი წინააღმდეგობების დაძლევის შემდეგ, 587 წელს იაპონიის სამეფო კარმა ბუდიზმი მიიღო. ამ პერიოდში დაიწყო იაპონიაში აქტიური მიგრაცია კორეიდან და სხვა ქვეყნებიდან, სადაც ვუდიზმი ფართოდ გავრცელებული იყო, ასევე დაიწყო ბუდისტური სამლოცველოების მშენებლობა. თანდათან გავრცელდა ბუდიზმის სხვადასხვა სახეობა და მიმართულება, ზოგი მხოლიდ იაპონიისთვის დამახასიათებელი. დღეს ბუდიზმს გარკვეულწილად იაპონიის მოსახლეობის 80% პროცენტამდე მისდევს.

===ახალი რელიგიები===
XX საუკუნეში (განსაკუთრებით მეორე მსოფლიო ომის შემდეგ) იაპონიის საზოგადოებამ განიცადა დიდი ცვლილებები, მათ შორის სწრაფი ინდუსტრიალიზაცია და ურბანიზაცია. ამან ცვლილებები ტრადიციულ ხალხურ სარწმუნოებაშიც გამოიწვია, ხოლო 1947 წლის კონსტიტუციით ჩამოყალიბებული რელიგიური თავისუფლების უფლებამ შექმნა სივრცე ახალი რელიგიური მოძრაობების გავრცელებისთვის. ჩამოყალიბდა სინთოს ახალი სექტები, ასევე მსგავსი მოძრაობები, რომლებიც  დამოუკიდებელი რელიგიის სტატუსს მოითხოვენ და ასევე ბუდიზმის ახალი ფორმები.