wech

Kurmancî

Navdêr

wech nêr

1. rû, serûçav, dêm, xulk, xuy,
   çav û dev û difin û alek û enî bi hev re
2. serçav^{[Ev rêz ji aliyê botê ve lê hatiye zêdekirin, ji kerema xwe re kontrol bike!].}

Ji wêjeya klasîk

• Ko xanê mihr û cergê çerx û xewanê roze xaret kir
  Bi mîzan qewsê mahê new li wechê dilberê min dî
  Ji çeşm û guşe'ê ebrû bi dor camê işaret kir — (Melayê Cizîrî, Dîwana Melayê Cizirî, ~1640)

Herwiha

• wec (2)
• wecih

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

• Erebî: ^?وجه‎ → ar
• Farisî: وجه‎ → fa, صورت‎ → fa, چهره‎ → fa, ^?کرشمه‎ → fa
• Tirkî: vecih → tr, ^?yön → tr