dilçûn

Kurmancî

Navdêr

dilçûn

1. arezûya kirina karekî bi taybetî kiriyara seksî an jî xwarinê

   Dilçûnê eqilê hin kesan yê dagîr kirî.

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: دلچوون‎

Hevmane

• dilçûnê

Etîmolojî

Ji dil +‎ çûn.

Werger

• Erebî: الإشتهاء‎ → ar, ^?الشاهیة‎ → ar, ^?الطماعة‎ → ar, ^?شهية‎ → ar, ^?مشتهى‎ → ar
• Îngilîzî: lust → en, ??horny → en
• Tirkî: imrenme → tr, iştah → tr