ferz

Kurmancî

Rengdêr

ferz

1. tişta/ê ku divê îlle hebe yan bêt kirin,
   giring, muhim, binirx, watedar, lazim, pêwîst, pêdivî, hewce, gerek
   • Nakim siyaset wî li we
     Ferz û kifayet wî li we
     Heşr û beyana kaxetê — (Feqiyê Teyran, )

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: فەرز‎

Jê

• (Lêker) ferz bûn
• (Lêker) ferz kirin
• (Navdêr) ferzbûn
• (Navdêr) ferzkirin
• (Rengdêr) ferzbûyî
• (Rengdêr) ferzkirî
• ferzatî
• ferzî

Herwiha

• fer (2)

Etîmolojî

Ji erebî فرض‎.

Werger

• Almanî: Pflicht → de m
• Erebî: فرض‎ → ar, ^?الكتاب‎ → ar
• Farisî: فریضه‎ → fa
• Fînî: kuningatar → fi
• Îngilîzî: ordinance → en, ^?elegant → en, ^?lissome → en, ^?lithesome → en, ^?shapely → en, ^?lissom → en
• Tirkî: ferz → tr, vezir → tr, farz → tr, ^?fariza → tr

Tirkî

Navdêr

ferz

1. ferz, ferzîn
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)