tabi

Kurmancî

Rengdêr

tabi

1. têkildar, pêwendîdar, girêdayî, pabend, pêbend, aîd
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Herwiha

• tabi'
• tabih

Bide ber

• tabî

Ji wêjeyê

Mixabin li Kurdistana Bakur ji min û pê ve kes (wergêrr) tune. Ji min û pê ve kesekî ko bi tenê karê edebiyatê dike tune. Her kes karmend e. Her kes tabiyê qanûna 657-an e. Ji sedî 99 kesên ko bi edebiyatê re eleqedar dibin, ji bêgaviyê, mamoste ne. Ji hêla nivîskariyê ve bi vî awayî ye. Ji hêla wergerê ve, bi tenê ez im bi temamî vî karî dike. Ê ko tenê vî karî dike, bawer im ji min û pê ve kes tune. Keda Firat Cewerî gelek e. Lê ez bawer im wî jî di ber re mamostetî kiriye, an jî karekî din. Serdar Roşan û kesên din; ji bilî wergerê karine dîtir jî dikin ji bêgaviyê.

(Kawa Nemir di hevpeyivînekê de li gel Maşallah Dekak, Peyamner.com, 7/2008)

Etîmolojî

Ji erebî [Peyv?]

Bikaranîn

Lêker:

• tabi bûn
• tabi kirin

Navdêr:

• tabibûn
• tabikirin

Rengdêr:

• tabibûyî
• tabikirî

Werger

• Îngilîzî: belonging to, related to
• Tirkî: bağımlı → tr, uyruklu → tr

Tirkî

Navdêr

tabi

1. pêgir, pêgirtî, berbend
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. peyrew tab'î
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
3. girêdayî, bestî, vebestî
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
4. çapker
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
5. weşîner, weşanvan, editor
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)