Ate (mythologia)

Ate (Graece Ἄτたうηいーた) est dea quaedam Graeca, quae homines in actiones inconsideratas impellit ac damna subsequa efficit. Ex poetarum dictis colligimus Aten Iovis filiam ex Eride natam esse, namque in Homeri Iliade (19.91) solius patris mentio fit, cum in Hesiodi Theogonia (230) sola mater commemoretur.

Ate est res aut vis quaedam divina specie induta. Multi iam docti, ate (ἄτたうηいーた) quid re vera significet, explicare conati sunt. Utique de termino ad psychologiam Homericam pertinenti agi videtur. Homerus enim in Iliade Aten profert causam discordiae, quae inter Achilleum et Agamemnonem fuit.

De dea

Ate dea est, quae homines (et deos) infatuat et excaecat usque eo, ut inconsiderate et temere agant, actisque factisque calamitates et damna pariant. Ab Iove in exilium proiecta (Il. 19.130-131) non in solo sed per hominum capita incedit, ut in Iliade (19.91-95) narratur:

πρέσβα Δでるたιいおたὸς θυγάτηρ Ἄτたうηいーた, ἣ πάντας ἀᾶτたうαあるふぁιいおた,	Veneranda Iovis filia Ate, quae omnes infatuat,
οおみくろんὐλομένη· τたうῇ μέν θしーた' ἁπαλοὶ πόδες· οおみくろんὐ γがんまὰρろー ἐπぱい' οおみくろんὔδでるたεいぷしろんιいおた	scelesta. Cui quidem molles pedes, non enim ad solum
πίλναται, ἀλらむだλらむだ' ἄρろーαあるふぁ ἥ γがんまεいぷしろん κかっぱαあるふぁτたう' ἀνδρῶνにゅー κράατα βαίνει	pertingunt, sed illa per virorum capita incedit,
βλάπτουσ' ἀνθρώπους· κかっぱαあるふぁτたうὰ δでるた' οおみくろんὖνにゅー ἕτερόν γがんまεいぷしろん πέδησε.	laedens homines; alterum autem irretit.
κかっぱαあるふぁὶ γがんまὰρろー δή νύ πぱいοおみくろんτたうεいぷしろん Ζぜーたεいぷしろんὺς ἄσατο.	Etenim olim Iovem infatuavit.

Nexus interni

• 111 Ate

Bibliographia

• Arieti, James A. (1988-1989) Homer's Litae and Ate. Classical Journal 84: 1-12.
• Calasso, Roberto (1988/2013) The Marriage of Cadmus and Harmony. Knopf Doubleday Publishing Group.
• Conche, Marcel (1999) Atè, l'« aveuglante ». Essais sur Homère, 163-171. Paris: Presses Universitaires de France.
• Cordano, Federica (1998) Achille desiste dall'ira. Responsabilità, perdono e vendetta nel mondo antico (ed. Marta Sordi), 3-8. Milano: Vita e Pensiero.
• Dodds, E. R. (1951) The Greeks and the Irrational. Berkeley: University of California Press.
• Grimal, Pierre (1951/1958) Dictionnaire de la mythologie grecque et romaine. 10. éd. corrigée. Paris: Presses universitaires de France.
• Müller G. (1956) Der homerische Ate-Begriff und Solons Musenelegie. Navicula Chiloniensis. Studia philologica F. Jacoby professori Chiloniensi emerito octogenario oblata, 1-15. Leiden: Brill.
• Neuberg, Matt (1993) Atê reconsidered. Nomodeiktes. Greek Studies in honor of M. Ostwald (ed. Ralph M. Rosen & Joseph Farrell), 491-504. Ann Arbor: University of Michigan Press.
• Wyatt Jr, W.F. (1982) ἌΤたうΗいーた. American Journal of Philology 103: 247–276.