Lucius Furius Philus
Lucius Furius Philus (natus saeculo 2 a.C.n., mortuus post annum 136 a.C.n.) vir publicus Romanus fuit.
Vita et cursus honorum
[recensere | fontem recensere]Fuit amicus Scipionis Aemiliani et patronus poetae Terentii erat[1]. Anno 155 a.C.n. legationem philosophorum Graecorum Romae audivit[2]. Cicero eum in libro III De oratore doctrinam Carneadis philosophi diserere finxit. Anno 136 Foedus Mancinum proconsulis Hispaniae Citerioris Gaii Hostilii Mancini cum Numantinis examinavit[3]. Foedere recusato Furius Mancinum hostibus tradebat[4]. Macrobius duas formulas evocationis a Furio Philo compositas in Saturis tradidit[5].
Bibliographia
[recensere | fontem recensere]- Fridericus Münzer: Furius 78). In: Paulys Realencyclopädie der classischen Altertumswissenschaft (RE). Band VII, Stuttgart VII, Sp. 360.
- Carolus-Ludovicus Elvers, "[I 28] F. Philus, L." in Der Neue Pauly vol. 4 (Stutgardiae: Metzler, 1998. ISBN 3-476-01474-6) col. 717.
Notae
[recensere | fontem recensere]
| Antecessores: Marcus Aemilius Lepidus Porcina et Gaius Hostilius Mancinus |
Consul 136 a.C.n. cum Sexto Atilio Serrano |
Successores: Quintus Calpurnius Piso et Servius Fulvius Flaccus |