Neith

Nomen Aegyptium

Hieroglyphica

Translitteratio

nỉ.t, n.t

Nēïth,^[1] dea Aegyptia, psychopompa, bellicae, venaticae, textrinae artium patrona, et urbis Sais, Mater Suchi i Phre. Aegyptii eam arcu et sagittis armatam depingebant, sive iaculo hamato. Rogante Mendete bello inter Horum et Seth de Aegypti regno accipiendo intercessit; favit Horo. Maximum eius templum in urbe Sai colebatur ubi magnae feriae ab Herodoto descriptae in eius honorem qiotannis celebrabantur.

Habebatur eadem esse ac Minerva/Athena^[2]. Apud Aegyptios, nonnumquam et Nepthydi et Anucidi adsimilabatur.

Notae

↑ Platonis Timaeus, 21E: “Ἔστιν τις κかっぱαあるふぁτたう’ Αあるふぁἴγυπτον,” ἦ δでるた’ ὅς, “ἐνにゅー τたうῷ Δέλτα, πぱいεいぷしろんρろーὶ ὃνにゅー κかっぱαあるふぁτたうὰ κορυφὴνにゅー σχίζεται τたうὸ τたうοおみくろんῦ Νείλου ῥεいぷしろんῦμみゅーαあるふぁ Σαϊτικὸς ἐπικαλούμενος νομός, τούτου δでるたὲ τたうοおみくろんῦ νομοῦ μεγίστη πόλις Σάις—ὅθしーたεいぷしろんνにゅー δでるたὴ κかっぱαあるふぁὶ Ἄμασις ἦνにゅー ὁ βασιλεύς—οおみくろんἷς τたうῆς πόλεως θしーたεいぷしろんὸς ἀρχηγός τίς ἐστιν, Αあるふぁἰγυπτιστὶ μみゅーὲνにゅー τたうοおみくろんὔνομα Νηίθ, Ἑλληνιστὶ δέ, ὡς ὁ ἐκείνων λόγος, Ἀθしーたηいーたνにゅーᾶ· μάλα δでるたὲ φιλαθήναιοι καί τたうιいおたνにゅーαあるふぁ τρόπον οおみくろんἰκかっぱεいぷしろんῖοおみくろんιいおた τたうῶνにゅーδでるた’ εいぷしろんἶναί φふぁいαあるふぁσしぐまιいおたνにゅー. "'Est quidam in Aegypto inferiore," inquit, "in Delta, circa quam de summo finditur Nili flumen, Saiticus dictus nomos. Huius autem nomi maxima civitas Sais—unde quidem et Amasis erat rex—quibus civitatis dea conditrix quedam est, Aegyptie quidem nomine Neith, Graece autem, secundum eorum verbum, Athena. Valde autem Athenensium amatores et quodam modo cognatos eorum esse aiunt."
↑ Herodotus, Euterpia 59. Cicero, De natura deorum III.59 qui eam "secundam Minervam" facit.

Plura legere si cupis

D. Mallet, Le culte de Neit à Saïs, Paris : Ernest Leroux, 1888

Nexus externus

Vicimedia Communia plura habent quae ad Neith spectant.

[1] Platonis Timaeus, 21E: “Ἔστιν τις κかっぱαあるふぁτたう’ Αあるふぁἴγυπτον,” ἦ δでるた’ ὅς, “ἐνにゅー τたうῷ Δέλτα, πぱいεいぷしろんρろーὶ ὃνにゅー κかっぱαあるふぁτたうὰ κορυφὴνにゅー σχίζεται τたうὸ τたうοおみくろんῦ Νείλου ῥεいぷしろんῦμみゅーαあるふぁ Σαϊτικὸς ἐπικαλούμενος νομός, τούτου δでるたὲ τたうοおみくろんῦ νομοῦ μεγίστη πόλις Σάις—ὅθしーたεいぷしろんνにゅー δでるたὴ κかっぱαあるふぁὶ Ἄμασις ἦνにゅー ὁ βασιλεύς—οおみくろんἷς τたうῆς πόλεως θしーたεいぷしろんὸς ἀρχηγός τίς ἐστιν, Αあるふぁἰγυπτιστὶ μみゅーὲνにゅー τたうοおみくろんὔνομα Νηίθ, Ἑλληνιστὶ δέ, ὡς ὁ ἐκείνων λόγος, Ἀθしーたηいーたνにゅーᾶ· μάλα δでるたὲ φιλαθήναιοι καί τたうιいおたνにゅーαあるふぁ τρόπον οおみくろんἰκかっぱεいぷしろんῖοおみくろんιいおた τたうῶνにゅーδでるた’ εいぷしろんἶναί φふぁいαあるふぁσしぐまιいおたνにゅー. "'Est quidam in Aegypto inferiore," inquit, "in Delta, circa quam de summo finditur Nili flumen, Saiticus dictus nomos. Huius autem nomi maxima civitas Sais—unde quidem et Amasis erat rex—quibus civitatis dea conditrix quedam est, Aegyptie quidem nomine Neith, Graece autem, secundum eorum verbum, Athena. Valde autem Athenensium amatores et quodam modo cognatos eorum esse aiunt."

[2] Herodotus, Euterpia 59. Cicero, De natura deorum III.59 qui eam "secundam Minervam" facit.

[1]

[2]