Porcellina
Caro porcellina[1] e porcellis lacte pastis (macaronice "porcellettis")[2] producitur. Caro porcina vel suilla ex animalibus maturioribus, caro aprina e varietate non domesticata eiusdem speciei provenit.
De porcellis in lege Salica, anno fere 511 Latine conscripta, sic constituitur: "Si quis porcellum lactantem furaverit, et ei fuerit adprobatum (chrane calcium hoc est) CXX dinarios qui faciunt solidos III culpabilis iudicetur." Chrane calcium, scilicet "porcellum lactantem", sunt verba inter antiquissima nobis cognita antiquae linguae Nederlandicae vel Francicae.[3]
Notae
[recensere | fontem recensere]- ↑ "Caro porcellina": Theodorus Priscianus, De diaeta 6. "Glandulas porcellinas": Apicius sive De re coquinaria 4.3.3
- ↑ Baldus 1.405
- ↑ Ruth Schmidt-Wiegand, "Die Malbergischen Glossen, eine frühe Überlieferung germanischer Rechtsprache" in Heinrich Beck, ed., Germanische Rest- und Trümmersprachen (Berolini: Walter de Gruyter, 1989. ISBN 978-3-11-011948-0)
Bibliographia
[recensere | fontem recensere]
- Fontes antiquiores
- 1552 : Theophilus Folengus, Baldus (editio 1552) 1.405-407 ("qui porcellettos vix porcae ventre racoltos Unum post alium, ficchis culamine nasis, Inspedat, nec non cavecchio inlardat aguzzo")
- 1803 : Grimod de la Reynière et al., Almanach des gourmands vol. 1 (2a ed. Lutetiae, 1803) pp. 116-119
- 1938 : "Porcelet" in Prosper Montagné, Larousse gastronomique (Lutetiae: Larousse, 1938) p. 850
- Eruditio
- "Pork" in Andrew Dalby, Food in the Ancient World from A to Z (Londinii, 2003. ISBN 0415232597) p. 268-269
- "Sucking Pigs" in Alan Davidson, The Oxford Companion to Food (Oxoniae: Oxford University Press, 1999. ISBN 0-19-211579-0) p. 761
- Claudine Fabre-Vassas, La Bête singulière. Lutetiae: Gallimard, 1994. Versio Anglica: The Singular Beast. Novi Eboraci: Columbia University Press, 1997