Vocalis anterior artata non rotundata
Vocalis anterior artata non rotundata est vocalium anteriorum maxime artata, quae in systemate abecedarii phonetici internationalis [i] notatur. Anteriore enim parte linguae ad palatum adpropinquante, aer ex pulmonibus efflatus per meatum quam angustissimum procedere cogitur.
| Vocales IPA | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||||
|
| ||||||||
De i Latina
[recensere | fontem recensere]In lingua Latina i, sive brevis sive longa est, eadem littera scribi solet. Constat quidem hos sonos adeo inter se differre, ut descriptio supra exposita potius ī longae quam i brevi respondeat. Testimonio enim grammaticorum confirmatur [i] et [e:] (sive [ē])[1] pertenui discrimine acustico separari. Itaque Pompeius grammaticus huic consilio Terentiani Mauri, "quotienscumque e longam volumus proferri, vicina sit ad i litteram", ipse addit: "ipse sonus sic debet sonare,[] quo modo sonat i littera. quando dicis ēvitat, vicina debet esse, sic pressa, sic angusta, ut vicina sit ad i litteram."[2] Quae vicinitas acustica etiam ex eo patet, quod in inscriptionibus interdum e pro i brevi (sicut TREBIBOS tribibus; MENVS minus) et i pro [ē] longa (sicut MINSIS mēnsis) scripta est.[3] Ut ex grammaticorum adnotationibus apparet, pronuntiandi ratio per totam Latinitatem mansit.
Constat igitur solam [ī] longam linguae Latinae definitioni q.e. vocalis anterior artata non rotundata respondere, cum i brevis re vera paene artata sive [ɪ] sit.
Notae
[recensere | fontem recensere]- ↑ Notatio [e:] in abecedario IPA praefertur, quae quidem apud philologos [ē] notari solet.
- ↑ GL V 112.10-13.
- ↑ Allen 1978: 48-49.
Bibliographia
[recensere | fontem recensere]- Allen, W. Sidney. 1978. Vox Latina. Editio secunda. Cantabrigiae: Cambridge University Press.
- Coleman, R. G. G. 1962. "Some allophones of Latin /i/." Transactions of the Philological Society 80–104.
- GL = Grammatici Latini ex recensione Henrici Keilii, vol. V: Pompeii Commenum artis Donati. Teubner, 1868, p. 95-312.