(Translated by https://www.hiragana.jp/)
Ала Пугачова — Википедија Прејди на содржината

Ала Пугачова

Од Википедија — слободната енциклопедија
Ала Пугачова
Жанр(ови)поп
Занимање/њаПејачка, композиторка, глумица
Години на активност1965–денес

Ала Борисовна Пугачова (руски: Алла Борисовна Пугачёва; 15 април 1949 година) е советска и руска пејачка. Нејзината кариера започнала во 1965 година и трае до ден денес, иако повеќе не одржува настапи во живо. За нејзиниот „јасен мецосопран и целосен приказ на искрени емоции“,[1] таа ужива иконски статус низ поранешниот Советски Сојуз како најуспешен советски изведувач[2][3] во однос на рекордната продажба и популарноста.

Нејзиниот репертоар вклучува над 500 песни на руски, англиски, германски, француски, казашки, хебрејски, фински и украински јазик, а во дискографијата има повеќе од 100 грамофонски плочи, ЦД-ња и ДВД-а. Покрај во Русија и поранешниот Советски Сојуз, албумите на Пугачова биле објавени во Јапонија, Кореја, Шведска, Финска, Германија, Полска, Чехословачка и Бугарија. Пугачова има продадено повеќе од 250 милиони плочи.[4]

Таа станала народен уметник на СССР во 1991 година. Ала ја добила Државната награда на Руската Федерација (1995). Добитник е и на Орденот „За заслуга на татковината“ II, III и IV степени. Пугачова ја претставувала Русија на Евровизија 1997 година.[5]

Професионална биографија

[уреди | уреди извор]

Пугачова е родена како ќерка на Борис Михајлович Пугачев и Зинаида Архиповна (родена Одегово) Пугачев во Москва, на 15 април 1949 година.[6] Во 1956 година се запишала на музичкото училиште бр.31 и била дел од музичкиот колеџ Иполитов-Иванов. Продолжила да учи на училиштето бр.496, завршувајќи ги студиите таму во 1964 година. Потоа студирала на одделот за хорско диригирање на колеџот. Пугачова ја снимила својата прва песна „Робот“ во 1965 година, за утринска програма на Радио Јуност. 

Пугачова го завршила колеџот во 1966 година, а потоа заминала на турнеја со групата Јуност (Млади) во Западен Сибир. Следната година таа започнала да работи како придружувач на пијано на колеџот Музички колеџ Државен циркус. Таа ги изведувала водечките вокали на голем број бендови, вклучувајќи ги Нови Електрон (Нов Електрон), дел од Државната филхармонија на Липецк, во 1966 година, Москвичи (московјани) во 1971 година, бендот на Олег Лундстрем во 1972–73 и Весиоли Ребијата (Весели луѓе) во 1974–75 г. Таа снимила песни во текот на целиот тој период за бројни филмови.

Во 1974 година, таа се нашла на 3-то место на натпреварот на музичари на сите сојузи. Во 1975 година ја добила Гран При наградата на меѓународниот натпревар „ Златен Орфеј “ изведувајќи ја песната „Арлекин“ од Емил Димитров . Амига ја објавила нејзината победничка песна како сингл во Источна Германија . Последователно, во Бугарија, Балкантон ја објавила снимката во живо на „Арлекин“ од фестивалот како сингл. Една година подоцна, Пугачова се вратика во „Златниот Орфеј“ за да оддржи концерт надвор од натпреварот. Балкантон ги објавила песните во живо како прв албум на Пугачова, Золотој Орфеј 76 . Истата година, Пугачова снимила голем број песни за музичката драма-комедија „Иронијата на судбината“ како глас за пеење на Надја, женскиот протагонист.

Жената што пее

[уреди | уреди извор]
Пугачова во 1976 година.

Пугачова продолжила да работи на музичкиот филм Жената што пее во соработка со групата Ритм (Ритам) во 1977 година. Таа ја играла главната дама, позната поп-пејачка која го жртвувала својот личен живот за нејзината кариера. Музиката, чиј соавтор била Пугачова, била составена од поп-песни. Музиката за првпат била објавена во 1977 година како дел од двојниот албум Зеркало души (Огледало на душата), кој бил колекција на нејзините песни од 1975 до 1977 година. Издавачката куќа Виктор истата година во Јапонија објавила албум колекција Ала Пугачова. Во 1978 година, изведувајќи ја песната „Vsyo mogut koroli“ („Кралевите можат да направат што било“), Пугачова ја добила наградата „Килибарниот славеј“ на Меѓународниот фестивал на песна „Сопот“, што во тоа време значело автоматско освојување на Гран При на Интервју за песна. Во 1980 година, издавачката куќа Кансан од Финска ги издала нејзините горенаведени дела како компилациски албум Huipulla (На врвот). Издавачка куќа во Западна Германија ги објавила песните на Ала Пугачова исто така.

Наследство

[уреди | уреди извор]
Пугачова со рускиот претседател Владимир Путин, белорускиот претседател Александар Лукашенко, украинскиот претседател Леонид Кучма во Витебск, 25 јули 2001 година.

Кон крајот на седумдесеттите години од минатиот век, Пугачова станала една од најомилените уметници во Русија поради нејзиното „јасен мецосопран и целосен приказ на вистински емоции“.[7][8]

Најзначајната титула на Пугачова е „Народен уметник на СССР“, тоа е највисока чест што може да му се укаже на музички уметник во државата, и била доделена во 1991 година. Додека помалите титули „Завршен уметник на Руската СФСР“ и „Народен уметник на Руската СФСР“ веќе ѝ биле доделени во 1980, односно 1985 година, владата се двоумела дали да ѝ ја додели највисоката чест, наводно, најмногу заради изјави и активности од нејзина страна кои биле во согласност со агендата на Партијата.

Претседателот на Русија Дмитриј Медведев на нејзиниот 60-ти роденден (15 април 2009 година) на Пугачова ѝ доделил Орден за заслуги за Татковина од 3-ти степен.

Почести и награди

[уреди | уреди извор]
Податотека:Пугачова и Ельцин.jpg
Претседателот Борис Елцин ѝ го доделува Орденот за заслуги за Татковината од втор степен на Пугачова, 15 април 1999 година.
Претседателот Димитриј Медведев ѝ го доделува Орденот за заслуги за Татковина од трет степен на Пугачова на нејзиниот 60-ти роденден.
Ордени
  • Орден за заслуги за татковина од втор степен (15 април 1999 година)
  • Орден за заслуги за Татковината од трет степен (15 април 2009 година)
  • Орден за заслуги за Tатковината од четврт степен(17 април 2014 година)
  • Орден Мешроп Маштот (Ерменија, 26.09.2009)
  • Орден за пријателство (Азербејџан, 4 септември 2009 година)
Одликувања-титули
  • Народен уметник на СССР (20 декември 1991 година)
  • Народен уметник на РСФСР (1985)
  • Почесен уметник на РСФСР (1980)
  • Почесен граѓанин на градот Махачкала (2006)
Награди
  • Државна награда на Руската Федерација (7 јуни 1995 година) - за извонреден придонес во развојот на литературата и уметноста
  • Награда претседател на Белорусија преку уметност - до мир и разбирање (7 јули 2006 година)

Приватен живот

[уреди | уреди извор]

Во 1969 година се омажила за литванскиот циркуски изведувач Миколас Орбакас, и во 1971 година таа родила ќерка Кристина Орбакас, која е исто така популарна пејачка.[9] Пугачова се развела од Орбакас по четири години брак во 1973 година. Таа се омажила за филмскиот режисер Александар Стефанович во 1976 година и глумела во неколку негови филмови. Бракот бил завршен во 1980 година.

Во 1985 година, Пугачова се омажила за продуцентот Евгениј Болдин, со кого имала многубројни професионални соработки. Во овој период таа имала работна и романтична врска со младиот музичар и пејач, Владимир Кузмин . Во 1993 година, таа се развела од Евгениј Болдин изјавувајќи дека нивниот професионален живот премногу се меша во нивниот личен живот.

Во 1994 година се омажила за поп-пејачот Филип Киркоров. Тие се развеле во ноември 2005 година.

На 23 декември 2011 година, Ала Пугачова се омажила за Максим Галкин.[10] Двојката има близнаци родени од сурогат мајка.[11][12] Нивните имиња се Лиза и Хари.

Други албуми

[уреди | уреди извор]
Претседателот Владимир Путин ѝ го доделил Орденот од четврти степен „За заслуга за Татковината“ на Пугачова, 22 декември 2014 година
  • 1978 година Ала Пугачова (објавена во Јапонија) - компилација
  • 1978 година Ала Пугачова. Огледало на душата (објавено во Бугарија) - компилација
  • 1979 година Ала Пугачова и Јосиф Кобзон - поделба
  • 1980 Дискотека А - инструментални ремикси
  • 1980 година Ала Пугатчова. Хуипула (Ала Пугачова. На врвот ; Кансан, Финска)
  • 1980 година Ала Пугашевова. Зрчадло душе (чешка верзија на Зеркало души)
  • 1981 година Ала Пугажова (чешка верзија на To li eshche budet...)
  • 1981 година Ала Пугатчова. Tähtikesä (Ала Пугачова. Ryвездено лето; Кансан, Финска)
  • 1982 U nas v gostjakh maestro (Нашиот гостин е маестро) - во живо / разделување
  • 1982 година Парада Планет - сплит
  • 1983 Милион Роз (објавен во Јапонија) - компилација
  • 1983 година Ала Пугашова. Давна писе (чешка компилација)
  • 1984 година Ала Пугачова - советска суперarвезда. Најголеми хитови 1976–84 (Музика на светски рекорди, Шведска) - компилација
  • 1985 година, Ала Пугачова - советска суперѕвезда том.2 (издадена од Светската музичка плоча во Финска) - компилација
  • 1988 Песни вместо писем (Песни наместо букви) - разделен со Удо Линденберг
  • 1989 Паромшик - (Фериман) (финско издание на Речој паромшчик)
  • 1991 година Ала (Ритонис, Рига)
  • 1994 Veryu v tebya (Верувам во тебе) - компилација
  • 1995 „ Стави го патот на ѕвездата“ - компилација
  • 1996 година, 13 ЦД компилација од песни што претходно беа издадени само на ЛП и МЦ
  • 1996 Поет Ала Пугачова (Пее Ала Пугачова; песни од Александар Зазепин) - компилација
  • 1997 Две звезди (Две Stвезди ; со Владимир Кузмин) - компилација / сплит
  • 1998 Сируприз Али Пугачеви (Изненадување од Ала Пугачова) - почит

ЦД синглови

[уреди | уреди извор]
  • 1997 Примадона (Примадона 1997)
  • 2000 Бели се огласи (Бел снег)
  • 2000 г-ѓа Брошкина
  • 2002 Ето љубов (Тоа е љубов)

Филмови и ТВ-настапи

[уреди | уреди извор]
  • 1978 Театр Али Пугачевој, естонска телевизија
  • 1978 година Жената што пее, Мосфилм
  • 1981 Lyubovyu za Љубов "(Љубов' за љубов) Мосфилм
  • 1984 Легура Пугачевој на Встречи (Средби со Ала Пугачова), СССР ТВ
  • 1985 Prishla i govoryu (Дојдов и зборувам), Мосфилм
  • 1985 Sezon chudes (Сезона на чуда), Филмско студио Одеса
  • 1989–2002 Rozhdestvenskie vstrechi (Божиќни состаноци), СССР ТВ, Останкино, Јавна руска телевизија, Руска државна телевизија
  • 1995 Zhdi i pomni menya (Чекај ме, запомни ме), јавна руска телевизија
  • 2003 За Двумја Зајцами (брка двајца зајаци)

Дискографија

[уреди | уреди извор]
Година Број Оргинален наслов Наслов на македонски Формат Издавачка куќа, држава
1976 Золотой Орфей 76 Златен Орфеј 76 Долгометражно издание во живо Балкантон, Бугарија
1977 C60 09799-2 Зеркало души Огледало на душата< Двојно долгометражно издание Мелодија, Советски Сојуз
1979 C60 11975-6 Арлекино и другие Харлекин и други песни Долгометражно издание
1980 C60 14429-0 Поднимись над суетой Биди над вревата од животот Долгометражно издание
1980 C60 14935-6 То ли ещё будет Тоа е само почеток Долгометражно издание
1982 C60 17663-6 Как тревожен этот путь Колку е вознемирувачки овој пат Двојно
1985 C90 21357-8 Ах, как хочется жить Ах, колку сакам да живеам Долгометражно издание
1985 WRM LP01 Watch Out Внимавај Долгометражно издание World Record Music, Шведска
1986 C60 24717-8 ...счастья в личной жизни! ...среќа во личниот живот Долгометражно издание Мелодија, Советски Сојуз
1986 C60 25059-0 Пришла и говорю Дојдов и велам Долгометражно издание Мелодија, Советски Сојуз
1990 SUCD 60 00122 Алла Ала CD Мелодија, Советски Сојуз
1991 10191-40191 Рождественские встречи 1990 Божиќни состаноци 1990 Двојно долгометражно издание Руска дискографија, Совестки Сојуз
1992 STEREO R60 00887 Рождественские встречи 1991 Божиќни состаноци 1991 Двојно долгометражно издание
1995 SZCD0475 Не делайте мне больно, господа! Не ме повредувајте, господа Компактен диск Сојуз, Русија
1998 Ex 98073 Да! Да! Компактен диск Extraphone, Русија
2001 АБП 0037 Речной трамвайчик Речен трамвај Компактен диск Ала, Русија
2002 АБП 0038 А был ли мальчик Дали имаше момче Компактен диск
2003 АБП 0055,

МТ 702909-288-1

Живи спокойно, страна! Живеј мирно, земјо! Компактен диск Ала и Монолот, Русија
2008 АБП 0055,

МТ 702909-288-1

Приглашение на закат Покана за зајдисонце Компактен диск Ала

Наводи

[уреди | уреди извор]
  1. ↑ "ВРЕМЯ Z" – журнал для интеллектуальной элиты общества [Time Z – Journal for the intellectual elite of the society] (руски). 13 November 2006. Архивирано од изворникот на 2009-02-14. Посетено на 2021-02-15.
  2. ↑ Alison Smale (28 February 2000). „A Superstar Evokes a Superpower; In Diva's Voice, Adoring Fans Hear Echoes of Soviet Days“. The New York Times. Посетено на 17 April 2012.
  3. ↑ Jon Pareles (25 September 1988). „Review/Music; Alla Pugacheva's Moody, Ardent Soviet Pop“. The New York Times. Посетено на 17 April 2012.
  4. ↑ Susan Doll. „Alla Pugacheva“. Encyclopædia Britannica. Посетено на 3 July 2019.
  5. ↑ Всем шоу шоу. Архивирано од изворникот на 9 September 2012. Посетено на 5 December 2015.
  6. ↑ Alla Pugacheva. IMDb. Retrieved 27 June 2010.
  7. ↑ Alla Pugacheva biography Архивирано на 16 април 2009 г. ARTISTdirect.com
  8. ↑ :ВРЕМЯ Z" – журнал для интеллектуальной элиты общества [Time Z – Journal for the intellectual elite of the society] (руски). 13 November 2006. Архивирано од изворникот на 2009-02-14. Посетено на 23 May 2009.
  9. ↑ Celebrity and Glamour in Contemporary Russia: Shocking Chic
  10. ↑ „Алла Пугачова и Максим Галкин поженились (ФОТО)“. Mail.ru. 26 December 2011. Посетено на 28 December 2011.
  11. ↑ „Pugacheva about Tymoshenko“. UNIAN. 6 March 2009. Посетено на 6 March 2009.
  12. ↑ „Yulia Tymoshenko sang a song for Alla Pugacheva“. Ukrainian Independent Information Agency. 24 April 2009. Посетено на 24 April 2009.

Надворешни врски

[уреди | уреди извор]
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Ала_Пугачова&oldid=5225145“